کارکرد رسانه ­ها در توسعه ورزش ایران

مجتبی احمدی[1]

ایمان صفائی[2]

محمدعلی نودهی[3]

10.22034/ssys.2024.3259.3382

تاریخ دریافت مقاله: 07/03/1403

                                                                                 تاریخ پذیرش مقاله: 08/05/1403

مقدمه

ورزش در قرن بیست و یکم جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است. پول، زمان و انرژی که در رسانه‌ها و در زندگی روزمره به ورزش اختصاص‌یافته باعث شده تلاش‌های ورزشکاران موضوع موردتوجه و هیجان‌انگیزی در میان همه طبقات اجتماعی، نسل‌ها و جنسیت‌ها گردد (صحراگرد و صفائی، 1402).  امروزه ورزش به عنوان یک پدیده در زندگی بسیاری از مردم جهان به طرق مختلف فیزیکی، اقتصادی، آموزشی، سیاسی، ارتقای سطح بهداشت و تندرستی نقش به سزایی دارد. ورزش و حرکات گروهی موجب تقویت جسمی و روانی افراد شده، در حفظ سلامت جسم و روان تاثیر مستقیم داشته و در پیشگیری، درمان و بازتوانی بسیاری از بیماری­ها و اختلالات جسمی و روحی موثر است (کافی آهیابور و همکاران^[4]، 2023). از طرف دیگر، ورزش امروزه در جهان به وسیله ­ای مبدل شده که انسان­ها را با هم متحد و آشنا کرده و بین آنها پیوند اخوت و برادری برقرار می­کند که البته مهمترین هدف و وظیفه ورزش همین است (شریعتی ­فیض ­آبادی و همکاران، 1398). ارتباط امروزه ورزش و رسانه ­ها به شکل همزیستی است؛ یعنی هر یک برای بقای خود به دیگری نیاز دارد (لوپز کاریل و همکاران^[5]،2020). رسانه‌ها ارتباطات خود با مخاطبین را به وسیله استفاده از ورزش به عنوان سرگرمی و ساخت برنامه‌های ورزشی توسعه داده ­اند. مدیران ورزش با اقدامات اثربخش در بخش رسانه‌ گروهی و روابط عمومی می­توانند آسیب به خوشنامی رسانه­ ها و سازمان را به حداقل برسانند (بخشنده، 1398). رسانه ­ها به عنوان بخشی از ساختار نوین جامعه و یکی از دستگاه­ های فراگیر و گسترده در دسترس همگانی، در تمامی کشورها نقش حساس و مهمی را در  توسعه زمینه ­های مختلف ورزشی، سیاسی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و ... ایفا می­کنند (احمدی و ذولفقاری، 1401). در حوزه ورزش نیز رسانه­های گروهی از ابزارهای مهم توسعه هستند که در تحقق بسیاری از اهداف ورزش اثرگذار هستند. در میان رسانه­های گروهی، تلویزیون، رادیو و مطبوعات به دلیل دامنه فراگیری بیشتر، از بقیه مهمتر هستند (پریش^[6]، 2018). ترغیب و تشویق همگانی به شرکت در فعالیت­های ورزشی و همگانی، الگوسازی از ورزشکاران موفق از طریق برجسته نمایی و معرفی شخصیت، اخلاق و موفقیت­های آنان برای نسل جوان اثرات مهمی بر رفتار و فرهنگ جامعه دارد. مطالعات مختلف نشان داده است که هر قدر مطالعه روزنامه یا شنیدن رادیو و تلویزیون کاهش می ­پذیرند، به همان نسبت نیز، مشارکت اجتماعی، به عنوان شاخصی از احساس تعلق به جامعه کم می­شود. محتوای برنامه­های رسانه‌ای می‌توانند موجب اصلاح رفتارها، رشد و تعالی انسان‌ها، همبستگی آنها و گسترش ادب و فرهنگ شوند و یا بالعکس، شرایط سقوط و تنزل شخصیت فکری و اجتماعی افراد را فراهم آورند (خجیر و خانیکی، 1398). گفتمان سازی حول محورهایی از جمله ورزش و همبستگی اجتماعی، ورزش و سلامت، ورزش و صلح جهانی، نقش ورزش در گسترش ارتباطات اجتماعی و… می­تواند به تعمیق بخشی و اصالت یافتن کارکردها و تأثیرات ورزش و همگانی و فراگیر نمودن آن کمک نماید (امامی و همکاران، 1401). با توجه به گسترش ورزش در جوامع انسانی و ضرورت توسعه آن در کشور ایران، به نظر می­رسد که رسانه­ ها می­توانند نقش بسیار مؤثری در این زمینه ایفا کنند. از آنجا که ورزش و مسائل خبری مربوط به آنها همواره مورد توجه اقشار مختلف جامعه بویژه جوانان بوده است، بررسی میزان تأثیرگذاری فعالیت­ها و برنامه ­های گروهی این پدیده اجتماعی و فرهنگی در ابعاد مختلف ورزشی، از اهمیت ویژه ­ای برخوردار است (شریعتی ­فیض ­آبادی و همکاران، 1398). بدون تردید، سامان یافتگی رسانه از طریق عملکرد اصولی، منطقی، حرفه ­ای، علمی، وسیع و همه جانبه آن می­تواند در روند توسعه و اعتلای همه جانبه ورزش کشور نقش به سزایی داشته باشد (امامی و همکاران، 1401).

یکی از پدیده ­های اجتماعی که در سال­های اخیر رشد چشم­گیری داشته و آحاد مردم را تحت تأثیر قرار داده، تربیت بدنی و ورزش است (احمدی و ذوالفقاری، 1401).از طرف دیگر در دهة اخیر، اینترنت با ارائه خدمات چندرسانه­ای به مثابه عصاره فناوریهای ارتباطی جهان مطرح و از فراگیری بسیار زیادی برخوردار گردیده است (حیدری مفرد و صفائی، 1401). با توجه به نقش رسانه­ ها که در شکل­گیری ارزش­های اجتماعی موثر هستند، در بخش ورزشی، محتوای برنامه­ ها و مطالب درج شده در آن­ها نیز می­توانند، تأثیر بسزایی در پیشرفت و بهبود وضعیت کشور داشته باشند (ایرج­پور و همکاران، 1395). ویلیام سامنر، معتقد است که ورزش یکی از راه­های اجتماعی­ شدن و همانندسازی، مانند خوگرفتن با ارزش­ها و فرهنگ جامعه است. ورزش پدیده­ای اجتماعی- فرهنگی است که با نهادها و ساختارهای اجتماعی ارتباط دارد. از یک سو می­توان از طریق ورزش درباره سطح پیشرفت اجتماعی و فرهنگی یک جامعه داوری کرد و از سوی دیگر، پیشرفت و ترقی ورزشی نیز به داده­ها و عوامل اجتماعی حاکم بر جامعه وابسته است (قاسم­پور و همکاران[7]، 2020). همچنین رشد روزافزون علم و فناوری، ابعاد گوناگون زندگی بشری را تحت تأثیر قرار داده است و در مقوله ورزش پیامد این رشد، رسیدن به سطوح بالاتر اجرا، کسب رکوردهای بهتر در مقایسه با گذشته و حصول به نتایج مطلوب است که نیازمند توجه نیازهای روانی (مهارت‌های روانی) در مهارت‌های خاص است. بنابراین یک ورزشکار برای موفقیت باید از وضعیت روحی روانی مناسبی برخوردار باشد (صفائی و علوی، 1401). در همین راستا رسانه­ها، می­توانند از طریق راه ­های ارتباطی مانند: فضای مجازی، رادیو و تلویزیون به واسطه تبلیغات سازمان­یافته در برقراری ارتباط سودمند بین ورزش و رسانه ­ها تأثیر بسزایی در فرهنگ­سازی ورزش به خصوص ورزش همگانی داشته باشند (کالرک و ماهر^[8]،2019). این امر با پخش اعلامیه، برنامه­ های خبری، فیلم­های مستند و برنامه­ های سرگرمی به دلیل سهولت استفاده غالب افراد جامعه از آنها امکان ­پذیر است (کافی­آهیابور و همکاران^[9]، 2023). در ایران نیز رادیو و تلویزیون به عنوان رسانۀ ملی، هدایت ­کننده اصلی توسعۀ فرهنگی و اجتماعی کشور، نقش و مأموریت بزرگی در توسعۀ ورزش بر عهده دارد، از این­رو از مهمترین نقش­های رسانه ­ها در توسعۀ ورزش، اطلاع­ رسانی، آگاهی ­بخشی و آموزش مداوم در جهت ایجاد روحیۀ مشارکت و همکاری اجتماعی در جامعه است (ایرج­پور و همکاران، 1395).

البته نمی­توان رابطه بین ورزش و رسانه­ ها را همیشه مفید تلقی کرد یا آن را دوطرفه دانست. ورزش می­تواند در جلب مخاطب به رسانه­ ها کمک شایانی کند، اما اینکه رسانه­ ها به همان اندازه در اشاعه همه جانبه ورزش و ترویج فرهنگ ورزش فعالیت می­کنند یا خیر، تردید است (ولف و همکاران^[10]، 2017). ساعت­چیان و همکاران (1401) در نتیجه مقاله خود دریافتند بین عوامل زمینه‌ای رسانه‌های اجتماعی مجازی با تمایل به ورزش رابطه مثبت و معناداری برقرار است. ضریب همبستگی برابر با 48/0 و ضریب تبیین برابر با 22/0 می‌باشد و می‌توان گفت 22 درصد از تغییرات تمایل به ورزش از طریق عوامل زمینه‌ای رسانه‌های اجتماعی مجازی تببین می­شود. از سوی دیگر، کالرک و ماهر^[11] (2019) در مطالعه خود بیان داشتند: ارتباط معنی­داری بین اعتیاد به رسانه­های اجتماعی و سطح بالایی شناسایی و تعهد ورزشی وجود نداشت. همچنین نتایج حاکی از آن است که برای سازمان­های ورزشی، رسانه­ های اجتماعی یک روش مناسب برای رسیدن به تمام بخش­های بازار براساس شناسایی و تعهد نیست.

نقش دیگر رسانه­ های گروهی در ورزش بیان مشکلات مربوط به ورزش، از طریق نقد و تحلیل این مشکلات و انعکاس آنها به بخش­های مختلف اجرائی و مردم و ارائه برخی راهکارهای اساسی، برای حل معضلات موجود است که می­تواند حساسیت عمومی و انگیزه را برای توسعه ورزش بالا ببرد. به نظر می­رسد که نظریه برجسته سازی، نظریه­ای بسیار مناسب برای فهم نقش نافذ و فراگیر رسانه­ ها است. بالابردن شمار تماشاگران و ایجاد هیجانات و نشاط اجتماعی در زمان برگزاری مسابقات مهم ملی و بین ­المللی، برجسته سازی فواید و آثار مثبت فردی و اجتماعی ورزش در جامعه، پوشش گسترده اخبار و اطلاعات ورزشی، ترغیب عمومی و همگانی نمودن ورزش و … از مسائلی قابل توجهی است که می­توان در مورد رابطه رسانه ­ها و ورزش مورد بررسی قرار داد (خزایی، 1396). نکته حائز اهمیت این است که ورزشکاران به‌خودی‌خود به دلیل مطالبات مسابقه، ترس از شکست، احساس بی‌کفایتی، تقصیر، ارزیابی اجتماعی، عدم امنیت رسانه‌ای، جو و پذیرا نبودن گروه اضطراب و نگرانی بالایی را تجربه می‌کنند (سبزبان و صفائی، 1400). لذا می توان بیان نمود رسانه ­های گروهی، یکی از مؤلفه ­های مهم در توسعه فرهنگی کشور هستند، رسانه­ های سالم می­توانند با کارکردهای خود یعنی آگاهی ­بخشی و اطلاع رسانی، آموزش و هدایت به توسعه ورزش کشور کمک کنند. بنابراین استفاده از رسانه ملی برای آگاهی­ بخشی می­تواند بهترین کارکرد فعلی آن باشد و مدنظر مسئولان باشد و ارائه اطلاعات جذاب، مفید و کاربردی به عنوان مهم­ترین حیطه اطلاع ­رسانی باید به صورت جدی­تری در دستور کار برنامه ­سازان این حوزه قرار گیرد (خادم، 1395). در همین راستا ابراهیمی و همکاران (1402) دریافتند انواع رسانه های جمعی شامل تلویزیون داخلی، ماهواره، سایت های اینترنتی، شبکه های اجتماعی مجازی و روزنامه ها و مجلات در توسعه سواد اخلاقی در میان بازیکنان حرفه ای فوتبال ایران نقش دارند و می توانند به ارتقای سطح حساسیت اخلاقی، استدلال ورزی اخلاقی و پتانسیل اخلاقی بازیکنان حرفه ای فوتبال منجر شوند.

یکی از بخش­هایی که ورزش می­تواند در توسعه آن سهیم باشد، بخش اقتصادی هر جامعه است. امروزه رشد اقتصادی باعث توسعه همزمان بازارهای کار می­گردد که این نیز از طریق افزایش قابلیت نیروی کار، انگیزه کافی برای سرمایه­ گذاری بخش خصوصی در زمینه­های مختلف را موجب می­سازد و ورزش نیز می­تواند در بعد اقتصادی، گزینه مناسبی جهت سرمایه­گذاری باشد (خزایی، 1396)؛ چراکه سهم ورزش در اقتصاد ملی رابطه مستقیم با میزان سرمایه­گذاری انجام شده در بخش ورزش دارد که در شرایط حاضر با توجه به محدودیت­ها و تنگناهایی که بخش خصوصی برای مشارکت در توسعه ورزش دارد، در مقایسه با کشورهای توسعه یافته بسیار پایین است (امامی و همکاران، 1401). در همین زمینه افرادی که می‌دانند چگونه باید از اصول جهان­شمول بشری در ارزش‌ها، اهداف و فعالیت‌ها در زندگی استفاده کنند و توانایی درک درست از نادرست، اعتقادات قوی اخلاقی و عمل به آن‌ها و همچنین رفتاری صحیح و محترمانه دارند و مسئولیت­پذیرند و به عبارتی هوش اخلاقی بالاتری دارند، از سلامت روان‌شناختی بیشتری برخوردار هستند (صفائی و شنوائی اصل، 1401). بنابراین تهیه ­کنندگان و برنامه سازان ورزشی رسانه باید پیوست اخلاق و معنویت در ورزش را در برنامه­های خود جانمایی کنند. اخلاق در ورزش در کشور ما فراتر از آن چیزی است که در دنیا به عنوان اخلاق ورزشی تلقی می­شود. چرا که در جامعه ورزشی کشور ایران واژه­ای به نام پهلوانی وجود دارد که انسان­های وارسته و الگویی چون جهان پهلوان تختی و پوریای ولی از درون آن برخاسته­اند. در این بین نقش نهادهای حاکمیتی در راهبری این حوزه نقشی مهم و تاثیرگذار است و بنظر می­سد راهبردهای توسعه این بخش باید تبیین و تعیین گردند. در حال حاضر با توجه به نقش انکارناپذیر رسانه در شکل­ دهی و جهت­دهی به باورها، نگرش­ها و افکار جامعه و همچنین فراهم­آوردن بستر مناسب برای پرداختن به ورزش و با اشاره به اینکه تعداد کمی از واحدهای تجاری و جهانی به اندازه ورزش از این میزان توجه رسانه ها برخوردارند، انجام پژوهش ضروری می­باشد. بررسی­های انجام شده نشان داد، مطالعات انجام شده درباره تاثیر رسانه­های جمعی کشور اعم از فضای مجازی، مطبوعات رادیو و تلویزیون و  سایر رسانه­ها بر نهادینه­کردن ورزش و بیشترین تمرکز بر ورزش­های قهرمانی و حرفه­ای است و هیچ یک از مطالعات تاثیر رسانه­ها از نظر ابعاد مختلف بر توسعه ورزش ایران را مورد بررسی قرار ندادند. منظور از توسعه ورزش در این پژوهش، رشد کمی و کیفی ورزش در ابعاد گوناگون می باشد. با توجه به ماهیت های مختلف ورزش­های پرورشی، همگانی، قهرمانی و حرفه­ای، بدیهی است که رسانه­های گروهی در هر حوزه ورزشی، کارکردها و نقش­های خاصی را برای توسعه باید داشته باشند. به عبارت دیگر، این پژوهش به دنبال بررسی این موضوع است رسانه های چه نقشی می توانند در جهت رشد هرچه بیشتر کمی و نیز کیفی ورزش کشور هم در بعد همگانی، هم بعد تربیتی، و هم بعد قهرمانی و حرفه ای داشته باشند؟ لذا در این پژوهش تلاش است تا به سوال ذیل پاسخ داده شود: آیا رسانه­ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تاثیر معنادار دارد؟

روش‌شناسی پژوهش

روش این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی با رویکرد کمی، با توجه به ماهیت، تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل ورزشکاران شاغل در لیگ های برتر کشور (رشته های کشتی، کبدی، والیبال، تکواندو، بسکتبال، فوتسال و ...)، صاحبان کسب وکارهای ورزشی (شامل تولیدکنندگان پوشاک ورزشی، تجهیزات ورزشی، مالکان باشگاه های ورزشی) و مدیران ادارات ورزش و جوانان بودند. در این پژوهش به دلیل حجم بالای جامعه آماری، نمونه آماری براساس جدول مورگان 384 نفر در نظر گرفته شد. همچنین روش نمونه­گیری در این پژوهش تصادفی ساده بود. در این تحقیق از دو پرسشنامه جهت جمع­آوری داده­ها بهره گرفته شد. پرسشنامه محقق ساخته کارکرد رسانه برگرفته از پژوهش های ­امیدی­کوریجانی(1401) و ساعت­چیان و همکاران (1401) که شامل 14 سوال بود. مؤلفه­های آموزش سوالات 1 تا4، اطلاع رسانی سوالات 5 تا 7، فرهنگ سازی سوالات 8 تا 10 و ارتباطات اجتماعی سوالات 11 تا 14 ابعاد این پرسشنامه را تشکیل دادند.  به منظور بررسی مولفه توسعه همه جانبه ورزش از پرسشنامه سوادی و همکاران (1394) که شامل 43 سوال بود استفاده شد. منظور از توسعه همه جانبه ورزش، توسعه ورزش همگانی، قهرمانی، حرفه ای و تربیتی است. داده­های جمع­آوری شده با استفاده از نرم افزارهای Spss نسخه 22 و معادلات ساختاری Smart PLS  نسخه 3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته­های پژوهش

بخش اول یافته­های تحقیق مربوط به ویژگی­های جمعیت­شناختی نمونه­های آماری تحقیق بود. طبق نتایج بدست آمده 25درصد افراد در گروه سنی 20تا30سال، 27درصد در گروه سنی 31تا40سال، 32درصد در گروه سنی 41تا50سال و 16درصد در گروه سنی 51سال به بالا قرار دارند. میزان تحصیلات 22درصد از پاسخگویان لیسانس، 60درصد فوق لیسانس و 18درصد دکترا می باشد. همچنین، از بین نمونه های آماری تحقیق، 26 درصد ورزشکار، 46 درصد صاحبان کسب و کارهای ورزشی و 28 درصد مدیران ادارات ورزش و جوانان سطح کشور بودند.  

نمودار (1) مدل در حالت استاندارد شده بارهای عاملی و ضرایب مسیر را نشان می دهد:

شکل 1. مدل تحقیق با ضرایب استاندارد شده بار عاملی و ضرایب مسیر(ارزیابی مدل­های اندازه گیری)

شکل 2. مدل تحقیق با  ضرایب t-Values (ارزیابی مدلهای اندازه گیری)

بررسی مدل اندازه­گیری

برای ارزیابی اعتبار مدل بیرونی از سه شاخص استفاده شده است:

• روایی همگرا
• پایایی ترکیبی
• آلفای کرونباخ

روایی همگرا^[12] نشان می‌دهد چقدر متغیرهای یک سازه با همدیگر همراستا هستند. روایی همگرا براساس مدل بیرونی و با محاسبه میانگین واریانس استخراج^[13] (AVE) بررسی می‌شود. معیار AVE نشان دهنده میانگین واریانس به اشتراک گذاشته شده بین هر سازه با شاخص‌های خود است. به بیان ساده‌تر AVE میزان همبستگی یک سازه با شاخص‌های خود را نشان می‌دهد که هرچه این همبستگی بیشتر باشد، برازش نیز بیشتر است. فورنل و لارکر  (1981) معتقدند اگر معیار AVE بالاتر از 5/0 باشد مدل اندازه‌گیری دارای روایی همگرا است (خوشدل احمدی و همکاران، 1401).

پایایی ترکیبی^[14] (CR) در مدل‌های ساختاری معیار بهتر و معتبرتری نسبت به آلفای کرونباخ به شمار می‌رود، به دلیل اینکه در محاسبه آلفای کرونباخ در مورد هر سازه تمامی‌شاخص‌ها با اهمیت یکسان وارد محاسبات می‌شوند، ولی در محاسبه پایایی ترکیبی شاخص‌ها با بارهای عاملی بیشتر اهمیت زیادتری داشته و باعث می‌شود که مقادیر CR، شاخص‌ها با بار عاملی بیشتر اهمیت زیادتری داشته و باعث شود مقادیر CR سازه‌ها معیار واقعی‌تر و دقیق‌تری نسبت به آلفای کرونباخ باشد.

برای روایی همگرا، و پایایی ترکیبی (CR) باید روابط زیر بر قرار باشد:

رابطه 1

CR>0.7; CR>AVE; AVE>0.5

جدول 1. اعتبار درونی سازه‌های مدل تحقیق

با توجه به نتایج جدول 1، میانگین واریانس استخراج شده (AVE) بزرگتر از 5/0 است بنابراین روایی همگرا وجود دارد.

آلفای کرونباخ تمامی متغیرها بزرگتر از 7/0 بوده بنابراین پایایی مورد تأیید است.

مقدار پایایی ترکیبی (CR) نیز بزرگتر از AVE است و در تمامی موارد از آستانه 7/0 بزرگتر است بنابراین شرط سوم نیز برقرار است.

بررسی مدل کلی

پس از بررسی مدل اندازه­گیری و مدل ساختاری، برازش کلی مدل از طریق معیار GOF که شاخصی برای بررسی برازش مدل جهت پیش­بینی متغیرهای درون­زا می­باشد، استفاده می­شود. این معیار از طریق رابطه زیر محاسبه می­شود.

جدول 2. نتایج برازش کلی مدل با معیار

جدول 3. نتایج برازش مدل کلی

با توجه به مقدار بدست آمده برای GOF به میزان 295/‌0، برازش بسیار مناسب مدل کلی تأیید می­شود.

وتزلس^[15] و همکاران (2009) سه مقدار 01/0، 25/0 و 36/0 را به عنوان مقادیر ضعیف، متوسط و قوی برای نیکویی برازش معرفی کرده­اند. باتوجه به اینکه مقدار GOF برابر 294/0 به دست آمد و این مقدار بیشتر از 36/0 است نشان از برازش قوی مدل کلی پژوهش دارد. بنابراین می­توان گفت برازش کلی مدل پژوهش بسیار مناسب می­باشد.  

آزمون فرضیه های پژوهش

جدول 4. نتایج ضریب تأثیر رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور

با توجه به یافته های جدول 2، بررسی ضریب اثر متغیرهای مختلف در توسعه همه جانبه ورزش کشور نشان می­دهد با توجه به اینکه مقدار عدد معناداری (t-value) از 96/1 بیشتر می‌باشند و سطح معناداری کمتر از 05/0 بدست آمده؛ می‌توان نتیجه گرفت که این ضرایب مسیر در سطح خطای 05/0 معنا‌دار است.

بحث و نتیجه‌گیری

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور انجام گرفته است. طبق نتایج بدست آمده: آموزش رسانه ها، اطلاع رسانی رسانه ها، فرهنگ سازی رسانه ها و همچنین، ارتباطات اجتماعی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور نقش دارد. بنابراین رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور نقش دارد. نتیجه این فرضیه با نتیجه پژوهش­های احمدی و ذولفقاری (1401)، میریوسفی و بخشنده (1399) و عمان و همکاران^[16] (2016) همسو است. احمدی و ذولفقاری (1401) در نتیجه پژوهش خود دریافتند که مقوله­های تعلق اجتماعی، تعامل­گرایی، نوگرایی و توسعه، روابط عمومی پویا، نهادینه­سازی ورزش، برجسته­سازی ورزش، توسعۀ جامعۀ اطلاعاتی، اطلاع­رسانی و آموزش رسانه­ای و سرگرمی و تبلیغات در توسعۀ ورزش نقش دارند. میریوسفی و بخشنده (1399) در نتیجه مطالعه خود بیان داشتند: سه عامل مرتبط با رسانه­های جمعی شامل فرهنگی، آموزشی و تبلیغی است. ضمنا گویه­های وجود تفکر استراتژیک و درازمدت و پرهیز از روزمرگی در امر برنامه­سازی در ورزش، تشویق اسپانسرها جهت حمایت از ورزش قهرمانی و صلاحیت حرفه­ای منتقدان رسانه­های ورزشی به ترتیب در عامل­های فرهنگی، آموزشی و تبلیغی در اولویت اول قرار داشتند. براساس یافته­های این پژوهش رسانه­های جمعی باید یک مولفه مهم در جهت توسعه فرهنگ سیاسی در ورزش قهرمانی مورد توجه قرار گیرد. همچنین توسعه فرهنگ سیاسی ورزش قهرمانی با همکاری همه جانبه جامعه رسانه­ای، ورزشی و علم به ورزش قهرمانی صورت می­گیرد. عمان و همکاران (2016) در نتیجه مطالعه خود دریافتند: زمان انجام دادن ورزش همگانی در مقایسه با رشته­های دیگر نیاز کمتری به وسایل ورزشی است و با ابتدایی­ترین وسایل نیز می­توان این ورزش را انجام داد. رسانه­های جمعی می­توانند نقش مؤثری در توسعه ورزش همگانی داشته باشند، اما بیشترین کاری که در این رسانه­ها صورت می­گیرد، پخش برنامه­های مختصر و کوتاه مدت و ارائه اطلاعات پزشکی درباره ورزش­ها است. در تفسیر نتایج تحقیق می توان اینگونه اذعان نمود که ورزش یک فعالیت اجتماعی است که علاقه­مندان بسیاری دارد. لذا، در صورتی که رسانه ها بتوانند برنامه­های ورزشی را در راستای اجرای همایش­های ورزشی، مسابقات ورزشی همگانی، مسابقات ورزشی حرفه­ای و ... به عموم مردم اطلاع رسانی نمایند، مردم را در جریان اتفافات ورزشی روز بگذارند، به روز باشند، حرفه­ای عمل کنند، وب­سایت­های جذاب طراحی نمایند، می­توانند هم باعث افزایش انگیزه و مشارکت ورزشی مردم در حوزه ورزش باشند و هم باعث توسعه همه جانبه ورزش شوند.

نتیجه فرضیه فرعی اول نشان داد، آموزش رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور نقش دارد. یعنی آموزش رسانه­ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأثیر مثبت و معناداری دارد. با افزایش یک انحراف استاندارد در نمرات  آموزش رسانه­ها، شاهد افزایش در نمرات توسعه همه جانبه ورزش خواهیم بود. بنابراین فرضیه  فرعی اول مبنی بر تأثیر  آموزش رسانه­ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأیید می­گردد. این نتیجه با نتیجه پژوهش قاسم­پور و همکاران (1400) همسو است. قاسم­پور و همکاران (1400) و دریافتند: عامل "آموزش" نقش مهمی در توسعه ورزش زورخانه‌ای داشته است. در این رابطه می توان اینگونه اذعان نمود که آموزش و یادگیری از مهم ترین راه ها برای رسیدن به موفقیت در زمینه های مختلف فعالیت های بشری محسوب می شود. افراد و جوامع مختلف برای پیشرفت در امور خود به آموزش و یادگیری نیاز دارند. امروزه یکی‌ از نیازهای‌ جدی‌ زندگی‌ که‌ به‌ سرعت‌ در حال تغییر می‌ باشد، شکل‌ دادن به‌ تحولات و نوآوری‌ های‌ آموزشی‌، به‌ ویژه در ابعاد مختلف ورزش است‌، چرا که‌ این‌ امر شاید یکی‌ از مؤثرترین‌ زمینه‌ هایی‌ است‌ که‌ ما را قادر می‌ سازد تا فاصله‌ ی‌ خود را با تحولات و دگرگونی‌ های‌ جهانی‌ کمتر کنیم‌. آموزش مهارت های جدید، علاوه بر کمک به رشد و تعالی انسان و شکوفا ساختن استعداد های نهفته افراد و ایجاد تغییرات تدریجی ماندگار به افزایش اعتماد به نفس انسان ها و رشد شخصیت آن ها کمک خواهد کرد. تعیین منبع را می توان مهم ترین مرحله در آموزش معرفی کرد، زمانی که تصمیم می گیرید مهارتی را آموزش ببینید در اولین قدم باید بهترین منابع را برای آموزش انتخاب کنید، منابع از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند از این جهت رسانه ها می توانند با معرفی و تبلیغ منابع آموزشی مناسب و با کیفیت در مسیر توسعه ورزش کشور موثر باشند. آموزش تنها به معنای انتقال دانش فنی نیست، بلکه فرآیندی گسترده است که افراد را در زمینه‌های مختلف زندگی تحت تأثیر قرار می‌دهد. مهارت‌های آموزشی، نه تنها نقش توسعه‌ی شخصیت افراد را باز می‌کنند بلکه ایجاد یک پایگاه قوی برای دستیابی به اهداف موفقیت‌آمیز فراهم می‌کنند.

نتیجه فرضیه فرعی دوم نشان داد، اطلاع رسانی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور نقش دارد. یعنی اطلاع رسانی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأثیر مثبت و معناداری دارد. با افزایش یک انحراف استاندارد در نمرات  اطلاع رسانی رسانه­ها، شاهد افزایش در نمرات توسعه همه جانبه ورزش خواهیم بود. بنابراین فرضیه  فرعی دوم مبنی بر تأثیر  اطلاع رسانی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأیید می­گردد. این نتیجه با نتیجه پژوهش ساعت چیان و همکاران (1401) همسو است. ساعت­چیان و همکاران (1401) در نتیجه مقاله خود دریافتند: بین عوامل زمینه‌ای رسانه‌های اجتماعی مجازی با تمایل به ورزش رابطه مثبت و معناداری برقرار است. با توجه به اینکه از بین این عوامل مشارکت اجتماعی و اطلاع­رسانی بیشترین تاثیر بر تمایل به ورزش را دارا می­باشند، همچنین در صورتی که رسانه­ها بتوانند برنامه­های جمعی را در راستای اجرای همایش­های ورزشی و پیاده­روی­های عمومی ورزشی در سطح شهر به عموم مردم اطلاع رسانی نمایند، می‌توانند باعث افزایش انگیزه مشارکت ورزشی مردم می‌گردند. در رابطه با اهمیت عامل اطلاع رسانی که در یافته های این تحقیق نیز مورد تاکید قرار گرفت می توان گفت تبلیغ و اطلاع رسانی یک ابزار و یک روش مهم در ارواج یک رفتار در جوامع بشری می تواند باشد، خواه این رفتار صحیح یا نا صحیح باشد. از الگو برداری جوانان و نوجوانان از افراد و اشخاص  و تبلیغات گسترده صنایع در زمینه مصرف دخانیات، می توان به عنوان یک رفتار ناصحیح نام برد. و یا تبلیغات دینی در زمینه نوع دوستی و ستایش خداوند نیز از دسته رفتارهای صحیح  و جامعه پسند به شمار می رود. صنعت تبلیغات را می‌توان استفاده از وسایلی مانند زبان، خط، تصویر، موسیقی و نمایش در جهت ایجاد آگاهی های خاص و اعمال نظر در جهت‌دهی به افکار عمومی دانست. اهمیت تبلیغات در جهان امروز و نقش آن در مراودات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، هنری و اجتماعی بر کسی پوشیده نیست. آگاهی عمومی حاصله از تبلیغات، می‌تواند درست، دقیق و شفاف باشد و با افزودن اطلاعات به اعتلای فکری و فرهنگی انسانها کمک رساند، یا نادرست و مبهم باشد و نقشی ویرانگر ایفا نماید. تبلیغات از طریق رسانه های مختلف اعم از مطبوعات، رادیو، تلویزیون، تبلیغات محیطی و غیره می‌تواند در اشاعه و شتـاب فعالیت های مختلف جامعه موثر باشد. استفاده روز از فزون از تبلیغات در فعالیتهای فرهنگی بررسی اهمیت و نقش تبلیغات در این امور را ضروری می‌سازد. از اینرو، استفاده مناسب از ابزار رسانه برای تبلیغ و اطلاع رسانی در مورد نقش و اهمیت ورزش و فعالیت های بدنی در سلامت فردی و اجتماعی بسیار حائز اهمیت است و می تواند بستری مناسب برای گرایش مردم به فعالیت های ورزشی فراهم نماید.

نتیجه فرضیه فرعی سوم نشان داد، فرهنگ سازی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور نقش دارد. یعنی فرهنگ­سازی رسانه­ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأثیر مثبت و معناداری دارد. با افزایش یک انحراف استاندارد در نمرات  فرهنگ سازی رسانه­ها، شاهد افزایش در نمرات توسعه همه جانبه ورزش خواهیم بود. بنابراین فرضیه  فرعی سوم مبنی بر تأثیر  فرهنگ سازی رسانه­ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأیید می­گردد.  این نتیجه با نتیجه پژوهش ایرج­پور و همکاران (1395) همسو است. ایرج­پور و همکاران (1395) در نتیجه مقاله خود دریافتند: بین نقش‌های چهارگانه رسانه‌های جمعی (فرهنگ‌سازی، آموزشی، اطلاع‌رسانی و ایجاد مشارکت اجتماعی ) و توسعه فرهنگی ورزش همگانی و حرفه‌ای کشور رابطه مثبت و معنی­داری مشاهده شد. بر اساس میانگین‌های به‌دست‌آمده، عوامل مؤثر بر توسعه فرهنگی ورزش همگانی و حرفه‌ای کشور رتبه‌بندی گردید. نقش فرهنگ‌سازی رسانه‌های جمعی، رتبه اول و نقش‌های آموزشی، اطلاع‌رسانی و ایجاد مشارکت اجتماعی به ترتیب، رتبه‌های بعدی را به دست آوردند. در رابطه با عامل فرهنگ سازی که طبق یافته های این تحقیق می تاوند بر توسعه ورزش تاثیرگذار باشد می توان اذعان کرد که فرهنگ مجموعه‌ای از باورها، آیین‌ها، اندیشه‌ها، آداب و رسوم  و ارزش‌های حاکم بر یک جامعه و یکی از مهم ترین عوامل در شکوفا کردن استعدادهای درونی افراد جامعه به شمار آورد. هر یک از جوامع انسانی، فرهنگ خاص خود را دارد که در طول تاریخ شکل گرفته است و همین فرهنگ، هویت دهنده یک جامعه می­باشد. گسترش فرهنگ هماهنگ با ارزشها، آداب و هنجارهای جامعه از طریق فعالیت های مختلف فرهنگی امکان پذیر است. ورزش نیز به عنوان یک امر فرهنگی در جامعه می تواند آثار و نتایج مثبت فراوانی را به همراه داشته باشد که در این رابطه فرهنگ سازی برای حضور و مشارکت افراد جامتعه در فعالیت های ورزشی نقش مهمی دارد. رسانه ها می توانند با ترویج و تبلیغ اهمیت و کارکردهای فعالیت های بدنی و ورزش همگانی بر سلامت جسمانی و روانی، فرهنگ مشارکت در ورزش را در جامعه ایجاد کنند تا افراد ورزش را به عنوان بخشی از برنامه های روزمره زندگی خود قرار دهند. همچنین، معرفی اهمیت ورزش در اقتصاد و گردشگری یک کشور از جمله مواردی است که رسانه ها می توانند با تولید محتواهای مناسب و بهره گیری از افراد متخصص و صاحبنظر در این زمینه، فرهنگ سازی را در بین مسئولین و دست اندرکاران کشور نیز انجام دهند تا بتوانند از کارکردهای اقتصادی و اجتماعی ورزش استفاده کنند.

نتیجه فرضیه فرعی چهارم نشان داد، ارتباطات اجتماعی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور نقش دارد. یعنی ارتباطات اجتماعی رسانه ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأثیر مثبت و معناداری دارد. با افزایش یک انحراف استاندارد در نمرات ارتباطات اجتماعی رسانه­ها ، شاهد افزایش در نمرات توسعه همه جانبه ورزش خواهیم بود. بنابراین فرضیه  فرعی چهارم مبنی بر تأثیر ارتباطات اجتماعی رسانه­ها در توسعه همه جانبه ورزش کشور تأیید می­گردد. این نتیجه با نتیجه پژوهش اسکندری و غفوری (1394) و کیم و همکاران (2018) همسو است. اسکندری و غفوری (1394) در نتیجه پژوهش خود دریافتند: رسانه­های اجتماعی گروهی از انواع جدید رسانه­های آنلاین هستند که دارای همه یا تعدادی از ویژگی­های زیر را دارند: امکان مشارکت کردن، باز بودن برای رویدادن، کامنت گذاشتن و به اشتراک­گذاری اطلاعات، ارتباط دو سویه برای گفت و گو و محاوره دو سویه، شکل­گیری جماعت آنلاین وتوانایی برقراری ارتباط. برای اینکه درصد بالای افراد جامعه جزء کاربرای شبکه­های اجتماعی هستند می­تواند به عنوان یک رسانه برای ترغیب افراد به ورزش کردن استفاده شود. کیم و همکاران (2018) در نتیجه مقاله خود بیان داشتند: رسانه­های اجتماعی ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺣﻔﻆ و توسعه ﺗﻌﺎﻣﻼت اجتماعی در روﯾﺪادﻫﺎی ورزشی می­توانند ﺑﺮای اشتراک­گذاری ﺗﺠﺎری جمعی در ﻣﻮرد روﯾﺪادﻫﺎی ورزشی اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮﻧﺪ و حتی رسانه­های اجتماعی ورزشﻣﺤﻮر دانشگاه­ها می­توانند اﺣﺴﺎس دلبستگی و ﻋﻀﻮﯾﺖ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑﻪ دانشگاه را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﻨﺪ. در رابطه با نقش ارتباطات اجتماعی رسانه ها که در نتایج این تحقیق نیز به آن تاکید شد می توان گفت امروزه سرعت پیشرفت تکنولوژی در جهان روبه رشد است، رسانه های اجتماعی دائما در دامنه خود درحال گسترش و پیشرفت هستند و به طور قابل توجهی زندگی مردم را درسراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این تحول در جهان ورزش بسیار قابل توجه است چرا که رسانه های اجتماعی بر روی مردم بسیارتاثیر گذار است. در سال های اخیر، دانشمندان به دنبال بررسی رسانه های اجتماعی در ورزش، ویژگی ها، روند استفاده از آن و غیره هستند. در واقع، طیف وسیعی از پژوهش های مربوط به شبکه های اجتماعی بر مدیریت ورزشی سرمایه گذاری شده است. شبکه های اجتماعی مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتما عی هستند که بااینکه عمر خیلی زیادی ندارند، توانسته اند به خوبی در زندگی مردم جا باز کنند. مردم بسیاری در سنین مختلف و از گروه های اجتماعی متفاوت در شبکه های اجتماعی مجازی کنار هم آمده اند و از فاصله های بسیار دور در دنیای واقعی، از طریق شبکه های اجتماعی با هم ارتباط برقرار می کنند . شبکه های اجتماعی نقش پررنگی در دنیای امروز دارند و نمی توان آن ها را نادیده گرفت. درهمین راستا به نظر می رسد شبکه های اجتماعی به دلیل استفاده جمعی از مردم در کشور می تواند بر توسعه ورزش همگانی نقش داشته باشد. با توجه به استفاده گسترده افراد جامعه بویژه نوجوانان و جوانان از شبکه های اجتماعی که همواره از آن به عنوان یک تهدید برای جامعه بحث می شود، چنانچه برای این فضا برنامه ریزی مناسبی داشته باشیم می توانیم توسعه این شبکه های اجتماعی را به عنوان فرصت در نظر بگیریم و با استفاده از شبکه های اجتماعی طیف وسیعی از جوانان دست پیدا کنیم و با ساخت و انتشار برنامه های متنوع و مختلف تبلیغی و آگاهی بخشی درخصوص ورزش و فعالیت های بدنی، آنان را به مشارکت در برنامه های ورزشی ترغیب و تشویق نماییم.

اساساً رسانه­ها در دنیای امروز، اصلی­ترین ابزار هدایت و آموزش جامعه محسوب می­شوند و مقوله­ها و مسائل زندگی هر چه بیشتر در فضای رسانه­ای جای بگیرند، به احتمال زیاد از طرف مردم نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفته می شوند. در عصر حاضر، رسانه‌ها تاروپود نمادین زندگی ما را تشکیل می‌دهند و نقش تسریع‌کننده‌ای در جامعه دارند. برخلاف مدرسه و دیگر نهادها، رسانه‌ها امری فراگیرند که ویژگی اصلی‌شان‌ همه‌جا بودن آن‌هاست. رسانه‌ها می‌توانند یک کلاس بدون دیوار با میلیاردها مخاطب ایجاد کنند. با توجه به کارکردهای متنوع رسانه‌های جمعی همچون آموزش، آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی، فرهنگ سازی و ارتباطات اجتماعی، فراهم کردن زمینه‌های برای استفاده زا این پتانسیل برای توسعه ورزش در کشور، اهمیت فراوانی دارد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که رسانه ها در توسعه ورزش کشور نقش تاثیرگذاری دارد و لذا، مسئولین و دست اندرکاران ورزش کشور می توانند با استفاده از این ظرفیت و برنامه ریزی مناسب برای بهره برداری مناسب از رسانه های مختلف برای معرفی هرچه بیشتر و بهتر ورزش، اهمیت و کارکردهای آن در جامعه بهره ببرند و از این طریق، هم میزان مشارکت افراد در ورزش های همگانی را افزایش دهند و هم در راستای توسعه ورزش های قهرمانی و حرفه ای و نیز بهبود اقتصاد ورزش و گردشگری از آن استفاده نمایند. بر همین اساس، می توان به سایر پژوهشگران پیشنهاد نمود که نقش رسانه در توسعه گردشگری ورزشی و همچنین، نقش رسانه ها در توسعه اقتصاد پایدار بر اساس رویدادهای ورزشی را در تحقیقات آتی مورد بررسی قرار دهند.