شناسایی عوامل موثر بر آینده صنعت محصولات ورزشی ایران

حسن دهقان دیزجی[1]

مهدی کهندل[2]

سیدنعمت خلیفه[3]

پریوش نوربخش[4]

10.22034/ssys.2024.3261.3383

تاریخ دریافت مقاله: 10/03/1403

                                                                                 تاریخ پذیرش مقاله: 28/08/1403

مقدمه

صنعت محصولات ورزشی در ایران، از جنبه‌های مختلف با چالش‌ها و فرصت‌های بسیاری روبه‌روست. در آینده، با توجه به شرایط پیچیده و تحریم‌های فنی و اقتصادی، توسعه این صنعت نیازمند اعتماد به توان نوآوری و استعدادهای موجود در کشور است. ارائه محصولات ورزشی با استفاده از ابزارهای فناورانه و پاسخگویی به نیازهای ورزشی و شرایط پیچیده آینده، از جمله موارد حیاتی برای بقای این صنعت می‌باشد. درواقع ورزش از ملزومات زندگی معاصر گردیده (معینی فرد، 1387) و بخشی از فرهنگ و هویت ملل محسوب می‌شود (بلوور[5]، 2022) تغییر و تحولات جهانی مقوله‌های زندگی معاصر، تربیت‌بدنی و ورزش را از ضروریاتی ساخته که دوری از آن اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد. امروزه ورزش از ضروری‌ترین نیازها و اساسی‌ترین مسائل جوامع بشری است. به‌طوری‌که کمتر کشوری را می‌توان یافت که فاقد سازمان ورزشی باشد. در بسیاری از جوامع پیشرفته امروزی جایگاه تربیت‌بدنی و ورزش برای پیشبرد اهداف کلان هر کشور مشخص و بدیهی است (نصیرزاده، 1387). صنعت ورزش با در اختیارداشتن عامل محرکی همچون مسابقات بزرگ ورزشی، امکان به‌کارگیری از فرصت‌های تبلیغاتی و رسانه‌ها را فراهم آورده است که این موضوع خود موجب ایجاد بستر لازم برای تعامل مابین صنعت، تجارت و ورزش گردیده است و به‌عنوان یک پل استراتژیک در خدمت توسعه ورزش و رونق اقتصادی آن قرار گرفته است (عبدالملکی،2020).

با افزایش چشمگیر نقش ورزش در توسعة اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی کشورها، پیشرفت در زمینة ورزش به یکی از اولویت‌های راهبردی برنامه‌ریزان در کشورهای مختلف دنیا تبدیل شده است (خسروی، 1391). ورزش اینک به صنعتی تبدیل شده که بر شاخص های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی کشورها اثر عمیق و با اهمیت دارد. هر کشوری مجبور است برای تسلط هر چه بیشتر به منابع تعیین کننده و منافع خود، به متغیرهای اصلی مؤثر بر آن توجه کند. به‌طوری‌که منافع کلان ورزش قهرمانی، موجب ترغیب سیاست گذاران به توسعه آن در جهت کسب سود بیشتر برای خود شده است (هامر وچامی^[6]، 1992).

گزارش کمیسون ورزش استرالیا در 1998 نشان داد که اگر تعداد شرکت کنندگان در ورزش های ملایم 10در صد افزایش یابد سالیانه 600 میلیون دلار در بودجه این کشور صرفه جویی  می‌شود و هزینه مستقیم مراقبت بهداشتی چهار بیماری ناشی از کم تحرکی شامل قلبی ـ عروقی، سکته، دیابت و سرطان روده 306 میلیون دلار برآورد می‌شود (لیندر و سیت[7]، 2004). در دنیای کنونی که با سرعتی سرسام آور در حال تغییراست، دیگر نمی توان از تصمیم گیری‌های یکباره و مبتنی برقضاوت‌های شهودی و تجربی استفاده کرد (سرمد، ۱۳۹۰). بررسی عملکرد برخی از سازمان‌های ورزشی نشان می‌دهد که آن سازمان‌هایی که برای انجام مأموریت و دستیابی به اهداف خود از مدیریتی قوی و مبتنی بر آینده‌پژوهی استفاده کردن توانستند در فعالیت‌های مختلف ازجمله  ورزش قهرمانی و تأمین منابع موردنیاز  به موفقیت های چشم گیری دست یابند، به‌عنوان نمونه کشور چین ار رتبه چهارم المپیک 1996 آتلانتا به رتبه سوم در المپیک 2000 سیدنی و رتبه دوم در المپیک 2004 آتن دست یافته است و کشور استرالیا از رتبه هفتم در المپیک آتلانتا به رتبه های چهارم در المپیک سیدنی و آتن دست یافته است (منطقی وهمکاران، 1392). امروزه تغییرات با آهنگی پرشتاب‌تر رخ می‌دهند. تغییرات فناوری و به دنبال آن تغییر در دیگر جنبه‌های زندگی، افزایش روزافزون وابستگی متقابل کشورها و ملل، تمرکززدایی جوامع و نهادهای موجود که به دلیل گسترش فناوری اطلاعات، شتاب بیشتری یافته است، تمایل روزافزون به جهانی‌شدن به همراه حفظ ویژگی‌های ملی، قومی و فرهنگی و بسیاری عوامل دیگر، لزوم درک بهتر از «تغییرات» و «آینده» را برای دولت‌ها، کسب‌وکارها، سازمان‌ها و مردم ایجاب می‌کند. آینده اساساً دارای عدم قطعیت است. بااین‌همه آثار و رگه‌هایی از اطلاعات و واقعیت‌ها که ریشه درگذشته و اکنون دارند، می‌توانند رهنمون ما به آینده باشند. ادامه «تصمیم‌گیری صرفاً چندین آینده محتمل بر اساس تجارب گذشته»، غفلت از رصد تغییرات آتی را در پی خواهد داشت و با تلخ‌کامی روبرو خواهد شد. درواقع، آینده‌پژوهی دانش شکل بخشیدن به آینده، متناسب با امیال و آرمان‌های فرد و سازمان است.

توسعه و اعتلای تربیت‌بدنی و ورزش در جامعۀ ما منوط به تحول سازنده و مثبت در برنامه‌های جاری ورزشی است. بازنگری در برنامه‌های گذشته و جاری و تدوین برنامه‌های کارآمد و مؤثر، بی‌شک نیازمند انجام پژوهش‌های گسترده و همه‌جانبه است که نتایج آن‌ها بتواند خط و مشی برنامۀ جدید را تعیین کند و صحت انطباق آن را با نیازهای اساسی جامعۀ در حال تحول ما تضمین کند (عظیمی وهمکاران، 2019) . صنعت ورزش همانند سایر صنایع، درمعرض تغییر و تحولات محیطی و جهانی قرار دارد و با مسائل ویژه خود دست‌به‌گریبان است. آینده‌پژوهی در این حوزه سبب می‌شود تا اهداف همۀ فعالیت‌ها و تلاش‌های گروهی تعیین شوند و نحوه دستیابی به آن اهداف طرح‌ریزی شود  (راتن، 2010). صنعت ورزش به دلیل تأثیرات مثبت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به یکی از بزرگ‌ترین صنایع جهانی تبدیل شده است و برای اغلب کشورها، این صنعت منبع مهمی برای فعالیت‌های اقتصادی، کسب درآمد، اشتغال‌زایی و تجارت بین‌الملل محسوب می‌شود. اسکات^[8] (2012) برای اولین بار از ورزش به‌عنوان صنعت یاد کرد، او اشاره داشت که هرگونه فعالیت‌های ورزشی آماتور و حرفه­ای که موجبات افزایش ارزش‌افزوده کالا و خدمات ورزشی را فراهم کند، صنعت ورزش محسوب می‌شود؛ به‌طورکلی صنعت ورزش، به مجموعه فعالیت‌های مرتبط با تولید، بازاریابی و فروش کالا و خدمات ورزشی گفته می‌شود که در ارتقاء ارزش‌افزوده آن‌ها نقش داشته باشد (رضاییان وهمکاران، 2010).

صنعت ورزش در سال‌ها و دهه‌های گذشته با چالش‌های مختلفی روبه‌رو است. به‌عنوان مثال در دهة حاضر یکی از بزرگ‌ترین چالش­ها و یکی از مهم‌ترین مشکلات صنعت ورزش کشور کارآفرینی و اشتغال است. ورزش به‌عنوان یک صنعت رو به توسعه، فرصت‌های کارآفرینی فراوانی را در دل خودجای داده است (برومند، 1395) و جنبه‌های گسترده اقتصادی در صنعت ورزش، امکان کارآفرینی را به‌عنوان حل مشکل «بیکاری» بیان کرده است. حل مشکل بیکاری در توجه به ظرفیت­های پیش روی کسب‌وکار صنعت ورزش است. ظرفیت صنعت ورزش همان پتانسیل­های موجود در ورزش، افراد و محیط در دستیابی به ایده نو در مسیر کارآفرینی است (یدالهی وهمکاران، 1390). با اینکه ظرفیت­های پیش روی صنعت ورزش ورزش بی شمار هستند اما اقدام قابل توجهی برای بهره‌مندی از منافع صنعت ورزش در کشور انجام نشده است. برای نمونه ساخت محصولات ورزشی، فروش محصولات ورزشی، تورهای گردشگری ورزشی، کسب‌وکارهای الکترونیکی ورزشی، مدیریت باشگاه، تسهیلات رفاهی و خدماتی ورزشی، دوره­های آموزشی و غیره را می‌توان بخشی از پتانسیل بالای این صنعت یاد کرد.

اجرای طرح‌های آینده‌پژوهی یکی از ضرورت های هر سازمان و صنعتی می‌باشد، صنعت ورزش از این قاعده مستثنی نمی‌باشد، لذا نیازمند به راهبرد برای رشد و توسعه تشکیلاتی می‌باشد. ورزش ازنظر مفهوم توسعه‌یافتگی، معنایی گسترده و ژرف یافته است و تقریباً تمامی کشورها می‌کوشند تا زمینه‌های توسعه و گسترش خود را از فراسوی فعالیت‌های ورزشی بهتر بشناسند. از طرف دیگر، کشورهای عقب نگه داشته شده تلاش می‌کنند با موفقیت در میدانهای ورزشی از رقابت جهانب باز نمانند (قاسمی، 1400).

چارچوب نظری آینده‌پژوهی یا مطالعات آینده، حوزه پژوهشی نسبتاً جدیدی است که قلمروی آن همۀ عرصه‌های معرفت نظری و تکاپوهای علمی آدمی را درمی نوردد و نتایج حاصل از آن می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر هریک از این عرصه‌ها داشته باشد. در عصرکنونی که جهان با سرعتی چشمگیر به‌سوی دستیابی به توسعۀ پایدار گام برمی‌دارد، تکیه بر فرایند آزمون‌وخطا در رشد و بالندگی یک کشور، امری دورازانتظار و بهره‌وری است؛ براین اساس، برنامه‌ریزی به‌عنوان یکی از مبانی اصلی بهسازی فعالیت‌ها و رکن اصلی رشد و بالندگی هر سازمان، موردتوجه مدیران سازمان‌ها قرار دارد؛ بنابراین، امروزه، دیگر تدوین برنامه‌ها در سطوح مختلف و نظارت بر همسویی با برنامه‌های کلان کشوری، نه‌تنها یک وظیفه که از اولویت‌های جدانشدنی و موردتوجه هر مدیر محسوب می‌شود. برنامه‌ریزی جریانی مستمر از تصمیم‌های نظام‌مند‌است که با در دست داشتن بهترین اطلاعات نسبت به آینده، به مرحلۀ اجرا درمی‌آید. در زندگی روزانه، هر انسانی به‌عنوان موجودی که در محاصره مسائل و مشکلات زندگی است، فقط با برنامه‌ریزی و تعیین اهداف موردنظر و روش دستیابی به آن‌ها، در زمان مشخصی اعم از کوتاه‌مدت می‌تواند در جهت درست حرکت کند و از موانع عبور نماید. توسعه و اعتلای تربیت‌بدنی و ورزش در جامعۀ ما منوط به تحول سازنده و مثبت در برنامه‌های جاری ورزشی است. بازنگری در برنامه‌های گذشته و جاری و تدوین برنامه‌های کارآمد و مؤثر، بی‌شک نیازمند انجام پژوهش‌های گسترده و همه‌جانبه است که نتایج آن‌ها بتواند خط و مشی برنامۀ جدید را تعیین کند و صحت انطباق آن را با نیازهای اساسی جامعۀ در حال تحول ما تضمین کند (منظمی، 2011) . صنعت ورزش همانند سایر صنایع، درمعرض تغییر و تحولات محیطی و جهانی قرار دارد و با مسائل ویژه خود دست‌به‌گریبان است. برنامه‌ریزی در صنعت ورزش سبب می‌شود تا اهداف همۀ فعالیت‌ها و تلاش‌های گروهی در این حوزه تعیین شوند و نحوه دستیابی به آن اهداف طرح‌ریزی شود  (راسخ و همکاران، 2011).

چارچوب نظری آینده‌پژوهی یا مطالعات آینده، حوزه پژوهشی نسبتاً جدیدی است که قلمروی آن همۀ عرصه‌های معرفت نظری و تکاپوهای علمی آدمی را درمی نوردد و نتایج حاصل از آن می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر هریک از این عرصه‌ها داشته باشد. در عصرکنونی که جهان با سرعتی چشمگیر به‌سوی دستیابی به توسعۀ پایدار گام برمی‌دارد، تکیه بر فرایند آزمون‌وخطا در رشد و بالندگی یک کشور، امری دورازانتظار و بهره‌وری است؛ براین اساس، برنامه‌ریزی به‌عنوان یکی از مبانی اصلی بهسازی فعالیت‌ها و رکن اصلی رشد و بالندگی هر سازمان، موردتوجه مدیران سازمان‌ها قرار دارد؛ بنابراین، امروزه، دیگر تدوین برنامه‌ها در سطوح مختلف و نظارت بر همسویی با برنامه‌های کلان کشوری، نه‌تنها یک وظیفه که از اولویت‌های جدانشدنی و موردتوجه هر مدیر محسوب می‌شود. برنامه‌ریزی جریانی مستمر از تصمیم‌های نظام‌مند است که با در دست داشتن بهترین اطلاعات نسبت به آینده، به مرحلۀ اجرا درمی‌آید. آینده‌پژوهی به این موضوع می‌پردازد که چگونه از دل تغییرات و تحولات امروز واقعیت فردا ظهور می‌یابد (خزایی و محمودزاده، 2013). اهمیت اصلی آینده‌پژوهی، به دلیل دنیای پرشتاب امروزی است. مطالعات آینده‌پژوهی حوزه‌ای بین‌رشته‌ای است و با طیف گسترده‌ای از دیدگاه‌ها درباره آینده محتمل، ممکن و مرجح ارتباط دارد. بیش از 17 دیدگاه روش‌شناسی شناسایی شده‌اند که اغلب آن‌ها در ارتباط و هماهنگی با یکدیگر به کار می‌روند. سلسله داده‌های زمانی، مدل‌ها، توفان فکری، سناریونویسی، شبیه‌سازی، قیاس تاریخی، فنون دلفی، تحلیل تأثیر متقابل، مدل‌سازی علّی، تبارشناسی‌ها، بازی‌سازی و نگاشت متنی برخی از فنون آینده‌پژوهی هستند (لاشوا^[9]، 2018). آینده‌پژوهی شامل چند دیدگاه و مکتب کلی است: دیدگاه‌های مبتنی بر آینده (تحلیلگران الگو، مشاهده گران و غیره)؛ دیدگاه‌های مبتنی بر افق زمانی (چشم‌انداز کوتاه‌مدت در مقابل بلندمدت)؛ دیدگاه‌های کیفی در مقابل دیدگاه‌های کمّی؛ دیدگاه‌های برون‌یابی در مقابل دیدگاه‌های هنجاری و غیره (خزایی و محمودزاده، 2013).

به پژوهش‌های آینده‌پژوهی اخیر در حوزه ورزش، به‌ویژه ورزش تربیتی و آموزشی توجه شده است (راتن و جونز^[10]، 2018). تضمین موفقیت آینده‌پژوهی به ایجاد مشارکت و تعامل در گستره وسیعی از افراد و سازمان‌ها در جامعه بستگی دارد و ایجاد چنین مشارکت و تعاملی نیازمند گفتمان و جریان‌های اجتماعی است (داویس وهمکاران، 2014). هر چند ظرفیت­های نام برده مهم بوده اما پتانسیل افراد در بهره برداری از این ظرفیت­ها و محیط حاکم نیز قابل اهمیت هستند. مهم‌ترین عوامل مؤثر بر ایجاد ظرفیت­ کارآفرینی از دیدگاه محققین شامل: نگرش کارآفرینانه، نهادهای مرتبط با حوزه راه اندازی کسب‌وکار، سیاست‌های کارآفرینانه، حمایت­های از کارآفرینان، فرآیندهای استفاده از ظرفیت­های کارآفرینی، زیرساخت­های کارآفرینی، عوامل حقوقی و قانونی، اقتصاد کشور معرفی شده­اند (مژدهی وهمکاران، 1396).

در سال‌های اخیر، تحقیقات مختلفی به بررسی عوامل مؤثر بر آینده صنعت محصولات ورزشی ایران پرداخته‌اند. فسنقری و همکاران (1401) در مطالعه خود با بهره‌گیری از مدل «شایستگی‌های کارآفرینی»، ظرفیت‌های این صنعت را در قالب شایستگی‌های فردی، آکادمیک، کاری و حرفه‌ای، گسترده صنعت و مدیریت شناسایی کرده‌اند. این دسته‌بندی ابعادی از توانمندی‌های کلیدی در صنعت ورزش ایران را برجسته می‌کند. همچنین، حسینی و همکاران (1400) در پژوهشی به نقش زیرساخت‌های اقتصادی و سیاست‌های حمایتی در توسعه صنعت محصولات ورزشی پرداخته‌اند و دریافته‌اند که تأمین مالی و سیاست‌های حمایتی دولتی تأثیر چشمگیری در رشد و آینده این صنعت دارد. قادری و همکاران (1399) با رویکردی آینده‌نگر، به تحلیل تأثیر فناوری‌های نوین و نوآوری پرداخته و نشان داده‌اند که ورود فناوری‌های جدید و استفاده از نوآوری در تولید محصولات ورزشی می‌تواند رقابت‌پذیری صنعت را افزایش داده و مشتریان بیشتری را جذب کند. از سوی دیگر، امینی و همکاران (1401) در پژوهش خود به اهمیت برندینگ و بازاریابی در صنعت محصولات ورزشی پرداخته‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که برندینگ قوی می‌تواند به جذب مشتریان و افزایش فروش کمک کند؛ این پژوهش بر نقش حیاتی تصویر مناسب محصولات ورزشی در توسعه پایدار این صنعت تأکید دارد. در نهایت، خلیلی و همکاران (1402) به بررسی تأثیر سیاست‌های ورزشی و حمایت‌های دولتی پرداخته و اثرات مثبت این سیاست‌ها را بر رشد و رونق صنعت محصولات ورزشی نشان داده‌اند. آن‌ها توصیه کرده‌اند که برای پایداری و توسعه بیشتر، سیاست‌های حمایتی و مالی تقویت شوند. مجموع این پژوهش‌ها چارچوب نظری جامعی را برای تحلیل عوامل مؤثر بر آینده صنعت محصولات ورزشی ایران فراهم می‌کنند و ابعاد مختلف این صنعت را از جنبه‌های مدیریتی، مالی، فناورانه و بازاریابی پوشش می‌دهند.

پاسخ به نیازهای ورزشی و مواجهه با شرایط پیچیده آینده، طبعاً مستلزم آینده‌نگاری این صنعت است تا نهایتاً حاصل تلاش‌ها و نوآوری‌ها از اثربخشی، پابرجایی و قابلیت‌های لازم در قبال محیط آینده برخوردار باشند. در این زمینه، عملاً توجه به سیاست‌گذاری ورزشی و آینده‌نگاری در دستور کار و اولویت‌های سازمان‌ها و نهادهای ورزشی کشور قرار گیرد. سیاست‌گذاری با تفکر و دانش درهم آمیخته شده است، دانش آینده‌نگاری، پدیده ای مکمل در سیاست‌گذاری گذاری عمومی است. از منظری دیگر، مدل صنعت ورزش هر کشوری متناسب با نظام­های سیاسی، حکومتی و ساختار تشکیلاتی دولتی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن کشور طراحی می‌شود که این مدل بدون توجه به آینده و پژوهش آن نخواهد توانست نیازهای صنعت ورزش را برطرف کند. لذا این تحقیق در راستای پاسخ به این سؤال اساسی انجام شد:

 سناریوهای آینده صنعت ورزش ایران چگونه خواهد بود و چه عواملی بر آینده صنعت ورزش در ایران تاثیرگذار خواهند بود؟

روش‌شناسی پژوهش

روش تحقیق به صورت توصیفی و با رویکرد آینده‌پژوهی طراحی شده است تا عوامل مؤثر بر آینده صنعت محصولات ورزشی ایران شناسایی شوند. این تحقیق از لحاظ گردآوری داده‌ها به صورت کیفی انجام شد و بر مصاحبه‌های عمیق و دقیق با متخصصان تأکید دارد. جامعه آماری شامل کلیه متخصصان و خبرگان علمی و تجربی فعال در ورزش است. معیارهای انتخاب برای مصاحبه‌ها عبارت بودند از: حداقل مدرک دکتری در مدیریت ورزش (اعم از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها) یا حداقل 15 سال تجربه کاری در سازمان‌های ورزشی نظیر وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون‌ها، کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک، ادارات ورزش و جوانان، و همچنین فعالان صنعت ورزش (مانند تولیدکنندگان تجهیزات ورزشی). به منظور افزایش دقت و تعادل در جمع‌آوری داده‌ها، نمونه‌گیری به صورت هدفمند صورت گرفت، و نمونه‌ها از میان افراد دارای تحصیلات آکادمیک (اعضای هیئت علمی) و نیز افراد دارای تجربه مدیریتی و کسب و کار انتخاب شدند. فرآیند مصاحبه‌ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت؛ پس از انجام 14 مصاحبه، نشانه‌های اشباع نظری مشاهده شد، اما برای اطمینان بیشتر، 17 مصاحبه انجام شد. همچنین، برای تدوین سناریوهای آینده‌پژوهی از نرم‌افزار Scenario Wizard استفاده شد که به محققان کمک کرد تا با استفاده از داده‌های گردآوری‌شده و تحلیل‌های انجام‌شده، سناریوهای متناسب با اهداف پژوهش تدوین کنند.

یافته‌های پژوهش

جدول ،1 توصیف آماری شرکت‌کنندگان در تحقیق را نشان می‌دهد. با توجه به نتایج جمعیت‌شناختی، بیش از 50 درصد از شرکت‌کنندگان دارای مدرک دکتری بوند.

جدول 1: توصیف ویژگی­های جمعیت­شناختی مصاحبه­شوندگان

در مرحله اول، کد گذاری باز به روش چارمز و از طریق جز به جز کردن اطلاعات به شکل بندی مقوله های اطلاعات درباره عوامل کلیدی و نیروهای پیش‌ران صنعت محصولات ورزشی ایران پرداخته شد کدهای اولیه[11] در جدول 2 نشان داده شده است.

جدول 2: کدهای اولیه

پس از کدگذاری اولیه در جدول 2، کدهای متمرکز[12] (عوامل کلیدی و نیروهای پیش‌ران) شناسایی شد:  (جدول 3)

جدول 3: کدهای متمرکز

لذا با توجه به نتایج، عوامل کلیدی و نیروهای پیش‌ران صنعت ورزش عبارت‌اند از:

• میزان توانمندی و کیفیت نیروهای انسانی
• ارتباط مداوم و دوسویه دانشگاه و صنعت ورزش
• وضعیت مدیریتی و ساختاری صنعت ورزش
• میزان رشد اقتصاد ملی و وضعیت اقتصادی بین‌المللی
• جایگاه فناوری در صنعت ورزش ایران
• وضعیت فرهنگی و اجتماعی مرتبط با ورزش در کشور
• تجهیزات و امکانات ورزشی
• وضعیت سیاست خارجی ایران
• میزان توسعه دیپلماسی ورزشی
• وضعیت حمایت کننده و تسهیل کننده محیط قانونی صنعت ورزش
• میزان جذب سرمایه داخلی و خارجی در صنعت ورزش
• مدیریت ورزش قهرمانی و حرفه‌ای
• میزان گرایش به ورزش همگانی

بحث و نتیجه‌گیری

لزوم آینده‌پژوهی در صنعت ورزش ایران از جوانب مختلف آشکار است. این تحقیقات می‌توانند نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهدیدات موجود در حوزه ورزش را شناسایی کرده و به سازمان‌ها، دولت، و اقشار مختلف جامعه راهنمایی کنند. در آینده‌پژوهی، مسائلی چون ارتقاء سطح توجه به ورزش در جامعه، توسعه زیرساخت‌های ورزشی، افزایش حضور زنان در ورزش، تربیت نیروی انسانی متخصص در این حوزه و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در طراحی و اجرای برنامه‌های ورزشی، می‌توانند مورد بررسی قرار گیرند. آینده‌پژوهی در صنعت ورزش ایران به عنوان یک ابزار راهبردی می‌تواند به جامعه کمک کند تا با چالش‌های فعلی و آینده به بهترین نحو ممکن برخورد کرده و از این راه، ورزش را به‌عنوان یک عنصر اساسی در توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور تقویت کند. تحقیقات در این زمینه می‌توانند نقش مهمی در ایجاد تغییرات مثبت و بهبودهای مستمر داشته باشند و به جامعه ایران کمک کنند تا به دنبال رشد و پیشرفت در عرصه ورزش باشد.

نتایج نشان‌ داد که میزان توانمندی و کیفیت نیروهای انسانی، ارتباط مداوم و دوسویه دانشگاه و صنعت ورزش، وضعیت مدیریتی و ساختاری صنعت ورزش، میزان رشد اقتصاد ملی و وضعیت اقتصادی بین‌المللی، جایگاه فناوری در صنعت ورزش ایران، وضعیت فرهنگی و اجتماعی مرتبط با ورزش در کشور، تجهیزات و امکانات ورزشی، وضعیت سیاست خارجی ایران، میزان توسعه دیپلماسی ورزشی، وضعیت حمایت کننده و تسهیل کننده محیط قانونی صنعت ورزش، میزان جذب سرمایه داخلی و خارجی در صنعت ورزش، مدیریت ورزش قهرمانی و حرفه‌ای، میزان گرایش به ورزش همگانی به عنوان عوامل کلیدی و پیشران‌های توسعه صنعت ورزش در آینده شناسایی شدند. این یافته با یافته‌های تحقیق کریمی و هاشم زاده (1394)، کلاته سیفری و همکاران (1395)، عبدالملکی(1399)، هژبر وهمکاران (1401)، امری  (2010)، یانگ یونگ و دانگ (2022)، بل ور و همکاران (2022)، چنچن وهمکاران  (2022) همسو بود.  درباره‌ی این یافته این‌گونه می‌توان بیان کرد که توانمندی و کیفیت نیروهای انسانی در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت چشمگیری دارد، زیرا این عامل به شدت تأثیرگذار بر توسعه، سلامت، و ارتقاء جامعه می‌باشد. اولین نکته که باید به آن توجه کرد، ارتباط تنگاتنگ بین توانمندی نیروهای انسانی و رشد اقتصادی در حوزه ورزش است. نیروهای با توانمندی‌های متخصص در زمینه مدیریت ورزشی، بازاریابی، حقوق و قوانین ورزش، به عنوان یک عامل مؤثر در مدیریت تیم‌ها و رویدادهای ورزشی، می‌توانند به نحو قابل توجهی به رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال در این صنعت کمک کنند. همچنین، توانمندی نیروهای انسانی در زمینه تربیت و آموزش ورزشی نقش مهمی در توسعه و پیشرفت صنعت ورزش ایران دارد. تخصص و مهارت در این زمینه می‌تواند بهبود عملکرد ورزشکاران، افزایش سطح توانمندی جوانان، و تربیت نیروهای متخصص در زمینه ورزش را فراهم آورده و در نتیجه، توسعه استعدادهای ورزشی و کشف استعدادهای جدید را تسهیل نماید. در زمینه مدیریت اخلاق و ارتقاء اخلاقیات در صنعت ورزش، توانمندی نیروهای انسانی با اخلاق حرفه‌ای و پویایی در ایجاد فرهنگ اخلاقی در جامعه ورزشی ایران تأثیرگذار است (هژبر و همکاران، 1401). افراد با اخلاقیات بالا می‌توانند به پیشگیری از مشکلات اخلاقی، ارتقاء احترام و رفتارهای اخلاقی در تمامی لایه‌های جامعه ورزش کمک کنند و به این ترتیب، صنعت ورزش را از دیدگاه اخلاقی تقویت کنند. همچنین، توانمندی و حضور زنان در حوزه ورزش به‌عنوان یک عنصر اساسی، اهمیت بالایی دارد. زنان با توانمندی‌های مدیریتی و ورزشی می‌توانند نقش مؤثری در تصمیم‌گیری‌ها، تربیت و آموزش ورزشی، و رشد صنعت ورزش ایران ایفا کنند. توانمندی و کیفیت نیروهای انسانی در آینده صنعت ورزش ایران، عاملی اساسی برای رشد و توسعه این حوزه است. این نیروها با تخصص، اخلاق، و توانمندی‌های لازم، می‌توانند به ایجاد صنعت ورزشی پویا، مؤثر، و پایدار در کشور کمک کرده و در نهایت، به بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی صنعت ورزش در ایران کمک نمایند.

ارتباط مداوم و دوسویه بین صنعت ورزش و دانشگاه در آینده ایران اهمیت چشمگیری دارد و این همکاری می‌تواند تأثیرات عظیمی بر توسعه و پیشرفت صنعت ورزش در این کشور داشته باشد. یکی از اصلی‌ترین دلایل اهمیت ارتباط مداوم بین صنعت ورزش و دانشگاه، ایجاد ارتباط میان تئوری و عمل در حوزه ورزش است. دانشگاه‌ها به عنوان مراکز تولید دانش و تحقیقات در حوزه‌های مختلف، می‌توانند تخصص خود را در زمینه علوم ورزشی ارتقاء دهند و نتایج تحقیقات خود را به عنوان زیرساخت علمی و تخصصی به صنعت ورزش ارائه دهند (هنری و همکاران، 1399). این تبادل موثر در دو سمت، باعث ترقی سریعتر علم و فناوری ورزشی و به‌کارگیری نتایج تحقیقات در توسعه محصولات و خدمات ورزشی می‌شود. همچنین، ارتباط فعّال میان دانشگاه و صنعت ورزش باعث تربیت نیروهای کارآمد و تخصصی در حوزه ورزش می‌شود. افراد مجرب و متخصصی که با تئوری‌ها و پیشرفت‌های علمی آشنا هستند، می‌توانند در صنعت ورزش نقش به‌سزایی ایفا کنند و با ارتقاء کیفیت تربیت ورزشی، به توسعه استعدادها و پتانسیل‌های ورزشی کشور کمک کنند. در زمینه توسعه برنامه‌ها و سیاست‌های ورزشی نیز، همکاری مستمر میان دانشگاه و صنعت ورزش حائز اهمیت است. دانشگاه با ارائه تحلیل‌ها، طراحی برنامه‌های توسعه و تحقیقات گسترده، می‌تواند به سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌ها در اتخاذ تصمیمات بهینه و تدوین سیاست‌های جامع ورزشی کمک کند. وضعیت مدیریتی و ساختار ورزش در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت چشمگیری دارد و تأثیرات عمیقی بر توسعه و پیشرفت این حوزه خواهد داشت. یکی از مهمترین نکات، تأثیر مستقیم ساختار و مدیریت مناسب بر بهره‌وری ورزشی و توسعه همه‌جانبه این صنعت است. ساختار سازمانی صحیح می‌تواند به تقسیم‌کاری مناسب، انجام وظایف با دقت بیشتر، و ایجاد تعاملات موثر درون سازمان کمک کند. مدیریت کارآمد نیز تأثیر مستقیم بر بهره‌وری منابع، مدیریت مالی صحیح، و تصمیم‌گیری‌های راهبردی دارد. وضعیت مدیریتی و ساختار ورزش در آینده ایران باید بر پایه اصول حاکم بر مدیریت مدرن و به‌روز باشد. این مسئله به وجود آوردن یک سیستم مدیریتی کارآمد و انعطاف‌پذیر، که با چالش‌ها و نیازهای روز به‌روز صنعت ورزش سازگار باشد را ترتیب می‌دهد. توانایی تطابق با تغییرات سریع در فناوری، مدیریت اطلاعات، بازارهای جهانی و البته نیازهای ورزشکاران و علاقه‌مندان، امری ضروری است. همچنین، مدیریت صحیح و ساختار مناسب می‌تواند در ایجاد فرصت‌ها و حل مشکلات و مواجهه با چالش‌ها به عنوان یک راهبرد راهبردی عمل کند (گودرزی و همکاران، 1401). بهبود فرآیندهای تصمیم‌گیری، ارتقاء کیفیت خدمات ورزشی، و جلب حمایت مالی از سوی دولت و نهادهای خصوصی نیز از جمله اثرات مثبت این تحولات خواهد بود.

میزان رشد اقتصاد ملی و وضعیت اقتصادی بین‌المللی در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت فراوانی دارد و تأثیرات این عوامل بر توسعه و پیشرفت حوزه ورزش به وضوح قابل تشخیص است. یکی از اهمیت‌های اصلی وضعیت اقتصادی ملی در صنعت ورزش، قابلیت سرمایه‌گذاری و تأمین منابع مالی برای پروژه‌ها و فعالیت‌های ورزشی است. رشد اقتصادی ملی به عنوان یک منبع اصلی، قادر به افزایش بودجه‌ها، تأمین منابع مالی و تسهیل در انجام پروژه‌های ورزشی و توسعه زیرساخت‌های مرتبط با این حوزه می‌باشد. وضعیت اقتصادی بین‌المللی نیز بر صنعت ورزش ایران تأثیر مهمی دارد. تبادلات اقتصادی و همکاری‌های بین‌المللی می‌تواند منجر به جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی در حوزه ورزش شود. این همکاری‌ها نه تنها می‌توانند منابع مالی فراهم کنند بلکه با انتقال فناوری و تجارب موفق از سایر کشورها، به بهبود علم و فناوری ورزش در ایران کمک نمایند. وضعیت اقتصادی ملی و بین‌المللی نیز بر میزان مشارکت و حمایت از ورزش و تیم‌های ورزشی تأثیرگذار است. افزایش درآمد ملی و مشارکت فعّال در اقتصاد جهانی، می‌تواند به توسعه لیگ‌ها، تیم‌ها، و رویدادهای ورزشی منجر شود. همچنین، رشد اقتصاد ملی و بین‌المللی به تأثیر بسزایی بر نفوذ و تأثیر گذاری کشور در سازمان‌ها و اتحادیه‌های بین‌المللی ورزشی ارتقاء می‌دهد. حضور قوی در این سازمان‌ها به ایران این امکان را می‌دهد تا سیاست‌ها و استانداردهای جهانی را تعیین کرده و در جهت توسعه صنعت ورزش مشارکت کند. جایگاه فناوری نیز در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت چشمگیری دارد و تأثیرگذاری آن بر افزایش کیفیت، تجربه ورزشی، و توسعه این حوزه به وضوح مشهود است. یکی از جوانب مهم این اهمیت، تأثیر فناوری بر ارتقاء عملکرد و بهبود فیزیکی ورزشکاران است. از فناوری‌های پیشرفته مانند سنسورها، دستگاه‌های ردیابی، و داده‌کاوی می‌توان برای اندازه‌گیری و نظارت بر عملکرد ورزشکاران بهره‌گرفت. این اطلاعات ارزشمند می‌توانند به مربیان و مدیران تیم‌ها کمک کرده و بهبودهای لازم در برنامه‌های تمرینی ایجاد نمایند. فناوری به وضوح تأثیر بسزایی در ارتقاء تجربه تماشاگران و علاقه‌مندان به ورزش دارد. استفاده از فناوری‌های مانند واقعیت مجازی و افزوده، دوربین‌های 360 درجه، و پلتفرم‌های آنلاین، به تماشاگران امکان مشاهده زنده و یا ضبط مجدد رویدادهای ورزشی را در تجربه‌ای تعاملی و فراگیر تبدیل می‌کند. این اقدامات باعث افزایش جذابیت رویدادهای ورزشی، افزایش تعامل تماشاگران، و ایجاد منابع درآمدی اضافی برای صنعت ورزش می‌شوند. همچنین، در مدیریت ورزش و استقرار سیاست‌های به‌روز، فناوری نقش مهمی دارد. استفاده از سیستم‌های مدیریت اطلاعات، نرم‌افزارهای تحلیل داده، و پلتفرم‌های آنلاین به تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه در زمینه مدیریت تیم‌ها، تربیت ورزشی، و سازماندهی رویدادهای ورزشی کمک می‌کند. در نهایت، فناوری به‌عنوان ابزاری برای ترویج و توسعه ورزش پایدار و سالم نیز دارای اهمیت است. اپلیکیشن‌ها و دستگاه‌های هوشمندی که به افراد کمک می‌کنند (امری و همکاران، 2021) تا فعالیت‌های ورزشی خود را مانیتور کرده و بهبودهای لازم را در سلامتی و تناسب اندام خود اعمال کنند، می‌توانند به گسترش آگاهی از اهمیت ورزش و سلامت کمک کرده و جامعه را به فرهنگ ورزشی سالم‌تری هدایت نمایند. به همین دلیل، نقش فناوری در آینده صنعت ورزش ایران از اهمیت بالایی برخوردار است و نقلیه‌ای برای پیشبرد اهداف علمی، فرهنگی و اقتصادی این حوزه خواهد بود. وضعیت فرهنگی و اجتماعی مرتبط با ورزش در کشور، به عنوان یک عامل اساسی، اهمیت چشمگیری در آینده صنعت ورزش ایران دارد. این اهمیت در چندین جنبه مهم قابل تحلیل است. اولین نکته که توجه ویژه دارد، تأثیر ورزش بر سلامت و آرامش اجتماعی است. فرهنگ و ترویج فعالیت‌های ورزشی در جامعه می‌تواند منجر به افزایش سطح سلامتی جامعه شود و به تقویت ذهنی و جسمی افراد کمک نماید. این امر در آینده می‌تواند به کاهش هزینه‌های سلامت و افزایش بهره‌وری اجتماعی منجر شود. در ارتباط با جنبه‌های فرهنگی، ورزش می‌تواند به عنوان یک عنصر اصلی در ایجاد و تقویت ارزش‌ها و اخلاقیات جامعه عمل کند. ارتقاء اخلاق و ارزش‌های فردی از طریق فعالیت‌های ورزشی، باعث تشکیل جامعه‌ای با اخلاق مثبت و توانمند می‌شود. این مسئله در طولانی مدت می‌تواند به افزایش ایجاد تعاملات مثبت در جامعه و کاهش اختلافات اجتماعی منجر شود. همچنین، فرهنگ و اجتماع مرتبط با ورزش می‌تواند به ترویج توسعه فردی و اجتماعی کودکان و جوانان کمک کند. مشارکت در فعالیت‌های ورزشی نه تنها به توانمندی جسمی و ذهنی افراد کمک می‌کند بلکه به ایجاد اعتماد به نفس، انضباط، و همکاری گروهی نیز کمک می‌نماید. این اساسی است برای تربیت نیروهای انسانی با استعداد و متعهد به جامعه و صنعت ورزش. در زمینه اقتصادی نیز، وضعیت فرهنگی و اجتماعی مرتبط با ورزش تأثیرگذار است (غفوری، 1400). ترویج فرهنگ ورزشی می‌تواند منجر به افزایش تقاضا برای محصولات و خدمات ورزشی شود و در نتیجه، به رشد اقتصادی این حوزه کمک نماید.

تجهیزات و امکانات ورزشی در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت چشمگیری دارد و نقش مهمی در توسعه این حوزه و ارتقاء سطح فعالیت‌های ورزشی ورزشکاران دارد. یکی از جنبه‌های اصلی این اهمیت، تأثیر بسزایی تجهیزات و امکانات مدرن در بهبود عملکرد و توانمندی ورزشکاران است. از تجهیزات پیشرفته مانند دستگاه‌های تمرینی هوشمند، سنسورها و دستگاه‌های اندازه‌گیری عملکرد، می‌توان بهره‌مند شد تا ورزشکاران بتوانند عملکرد خود را بهبود دهند و به حداکثر توانایی‌های فیزیکی خود برسند. تجهیزات و امکانات ورزشی نه تنها به ورزشکاران حرفه‌ای بلکه به افراد عادی نیز کمک می‌کنند تا فعالیت‌های ورزشی را به صورت بهینه و با لذت انجام دهند. این امکانات می‌توانند تنوع و انگیزه را در میان مردم بالا ببرند و فرهنگ ورزش را در جامعه ترویج دهند (اسمیت و همکاران، 2019). تأمین امکانات و تجهیزات ورزشی به افراد از هر لایه جامعه، از هر سن و جنسیت، به سلامتی عمومی جامعه کمک می‌کند و ایجاد فضاهایی را ترویج می‌دهد که افراد بتوانند به صورت فعّال در فعالیت‌های ورزشی شرکت کنند. به علاوه، تجهیزات و امکانات ورزشی مدرن می‌توانند به عنوان یک جذابیت برای جذب استعدادهای ورزشی جوانان عمل کنند. افزایش توانایی تمرینی و امکانات پیشرفته می‌تواند ورزشکاران جوان را ترغیب کند تا در مسیر حرفه‌ای خود به رشد و پیشرفت بیشتری دست یابند. وضعیت سیاست خارجی ایران در آینده صنعت ورزش این کشور اهمیت چشمگیری دارد و تأثیراتی عمیق بر توسعه و پیشرفت این حوزه خواهد داشت. یکی از جنبه‌های مهم این اهمیت، امکان گسترش همکاری‌ها و تبادلات بین‌المللی در زمینه ورزش است. با توجه به نقش بزرگ و پررنگ ورزش در جامعه‌ها، سیاست خارجی ایران می‌تواند به فرصت‌های همکاری با سایر کشورها، ارتقاء مشارکت در رویدادهای بین‌المللی، و تبادل تجربیات با دیگر ملت‌ها منجر شود. این همکاری‌ها می‌توانند به تبادل ورزشی، افزایش تعاملات فرهنگی، و ایجاد فضاهای بین‌المللی برای تبادل نظر و همکاری در حوزه‌های مختلف ورزش کمک نمایند. همچنین، وضعیت سیاست خارجی می‌تواند بر تعاملات اقتصادی و تجاری در زمینه ورزش تأثیر بگذارد. ایران می‌تواند با گسترش همکاری‌های بین‌المللی در زمینه تولید تجهیزات ورزشی، تبلیغات و حقوق پخش مسابقات ورزشی، به عنوان یک بازار جذاب و قابل توسعه در حوزه صنعت ورزش به شناخته شود. سیاست خارجی ایران در جهت فراهم‌آوردن امکانات و شرایط ملایم برای سرمایه‌گذاری‌ها و همکاری‌های بین‌المللی در این حوزه می‌تواند اقتصاد ورزش را تقویت و به رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال در این صنعت کمک نماید. در عین حال، سیاست خارجی ایران می‌تواند بر تصویر بین‌المللی کشور در حوزه ورزش تأثیر بگذارد. تعاملات مثبت و سازنده در زمینه مسائل ورزشی می‌تواند نقشی موثر در ارتقاء جایگاه ایران در جامعه بین‌المللی داشته باشد. این تصویر مثبت می‌تواند تأثیرات گسترده‌تری در تجارت، گردشگری و همکاری‌های مختلف با سایر کشورها داشته باشد (بل ور و همکاران، 2022).

وضعیت حمایت‌کننده و تسهیل‌کننده محیط قانونی در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت بسیاری دارد و تأثیرات آن بر توسعه و پیشرفت این حوزه بسیار مرئی خواهد بود. یک محیط قانونی مطلوب به عنوان پایه اصلی صنعت ورزش می‌تواند تأثیرات مثبتی در چندین زمینه داشته باشد (شعبانی‌بهار و فریدفتحی، 1397). اولین نکته که توجه ویژه دارد، جذب سرمایه داخلی و خارجی به صنعت ورزش است. یک محیط قانونی قوی و پایدار اعتماد سرمایه‌گذاران را جلب می‌کند. حمایت از حقوق مالکیت فکری، تضمین حقوق قراردادی، و ایجاد شرایط معلوم و پایدار برای سرمایه‌گذاری، باعث افزایش جذب سرمایه و ایجاد فرصت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری در زمینه‌های مختلف صنعت ورزش می‌شود. این سرمایه‌گذاری‌ها نه تنها به توسعه تجهیزات و تسهیلات ورزشی کمک می‌کنند بلکه در ایجاد ارزش اقتصادی، ایجاد اشتغال، و ارتقاء سطح فناوری و نوآوری در این حوزه نیز نقش دارند. در ادامه، حمایت از ورزش قهرمانی و حرفه‌ای نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. قوانینی که از تشویق و حمایت از تیم‌ها، ورزشکاران حرفه‌ای و توسعه لیگ‌ها و رقابت‌های ورزشی برخوردار باشند، می‌توانند به نوسازی ورزش در کشور کمک کنند. حمایت مالی، امکانات آموزشی و تجهیزات مدرن برای ورزشکاران حرفه‌ای، میزان شهرت و توانمندی تیم‌ها در رقابت‌های بین‌المللی را افزایش می‌دهند. این اقدامات به ایجاد انگیزه برای جوانان برای شروع ورزش حرفه‌ای و پیوستن به تیم‌های قهرمانی کمک می‌کنند. در زمینه ورزش همگانی نیز، وضعیت حمایتی از فعالیت‌های ورزشی مردمان اهمیت دارد. تدوین قوانین و سیاست‌های حمایتی از ایجاد فضاهای ورزشی عمومی، ایجاد برنامه‌های ترویجی برای ورزش در مدارس و جوانان، و حمایت از رویدادها و جشنواره‌های ورزشی برای عموم مردم، باعث افزایش آگاهی جامعه از اهمیت ورزش و بهبود سلامت جسمانی و روحانی می‌شود. این اقدامات می‌توانند به کاهش نقصان جسمی و ذهنی در جامعه کمک کنند و در نهایت، میزان گرایش به ورزش همگانی را افزایش دهند.

جذب سرمایه داخلی و خارجی در صنعت ورزش ایران در آینده نقش بسیار حیاتی ایفا خواهد کرد و این امر بر توسعه و پیشرفت این حوزه تأثیرات عمیقی خواهد داشت. این اهمیت از چند جهت به وضوح ظاهر می‌شود. اولاً، سرمایه‌گذاری در صنعت ورزش به وسیله جذب سرمایه داخلی می‌تواند به توسعه زیرساخت‌ها و تجهیزات ورزشی در کشور کمک نماید. افزایش تعداد و بهبود کیفیت استادیوم‌ها، سالن‌ها و تجهیزات ورزشی به دنبال جلب مخاطبان بیشتر و ارتقاء سطح رقابت‌هاست. این اقدامات همچنین به توسعه لیگ‌ها و تورنمنت‌ها کمک کرده و محیطی جذاب و رقابتی در صنعت ورزش ایجاد خواهد کرد که نه تنها بر ورزشکاران بلکه بر مخاطبان و مشتریان هم تأثیر خواهد گذاشت. ثانیاً، جذب سرمایه خارجی نقش بسزایی در ارتقاء سطح حرفه‌ای و قهرمانی ورزش ایران خواهد داشت. سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند به توسعه تجهیزات، فناوری‌های نوین، و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها کمک کند. همچنین، ورزشکاران ما در رقابت‌های بین‌المللی برابر با رقبای قدرتمند و متخصص شوند که این امر به نوعی تبلیغات ارزشمندی برای ورزش ایران به حساب می‌آید و میزان شهرت و تأثیر گذاری ورزش ایران در سطح جهانی را افزایش می‌دهد. ضمناً، جذب سرمایه به توسعه صنعت ورزش ایران کمک خواهد کرد تا مسائل مالی و اقتصادی در این حوزه حل شود و بهره‌وری افزایش یابد. سرمایه‌گذاری در تیم‌ها، لیگ‌ها، و رویدادهای ورزشی به دنبال ایجاد منابع مالی پایدار است که می‌تواند به حرکت ویژه‌ای در توسعه ورزش ایران ایجاد کند. این منابع مالی به طور مستقیم بر توانایی تیم‌ها، ورزشکاران، و نظام ورزشی کلانتری تأثیر خواهد گذاشت.

مدیریت ورزش قهرمانی در آینده صنعت ورزش ایران نقش بسیار حیاتی را در توسعه و پیشرفت این حوزه خواهد داشت. همانگونه که کشکر و همکاران (1398) نیز به آن اشاره کرده اند، نحوه‌ی مدیریت ورزش قهرمانی به چندین جنبه از جمله تأثیرات اقتصادی، توانمندسازی ورزشکاران، جذب تماشاگران و افزایش شهرت کشور در سطح بین‌المللی تأثیر می‌گذارد. مدیریت صحیح و کارآمد ورزش قهرمانی به ایجاد امکانات و شرایط مناسب برای توسعه این حوزه کمک می‌کند. این امر با جلب سرمایه داخلی و خارجی برای حمایت از تیم‌ها و ورزشکاران، توانمندی‌های مالی را افزایش می‌دهد و امکانات و تجهیزات ورزشی را به‌روزرسانی می‌کند. مدیریت کارآمد همچنین می‌تواند به بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف منابع منجر شود که این امر به توسعه پایدار صنعت ورزش ایران کمک می‌کند. ایجاد برنامه‌های توسعه ورزشی، آموزش مناسب، و ارائه امکانات لازم به ورزشکاران، باعث پرورش استعدادها و ارتقاء سطح فنی ورزشی می‌شود. این اقدامات نه تنها به بهبود عملکرد ورزشکاران در رقابت‌های ملی بلکه در رقابت‌های بین‌المللی نیز کمک خواهد کرد و جایگاه ایران در صحنه ورزشی جهان را تقویت خواهد کرد. همچنین، مدیریت ورزش قهرمانی به جذب تماشاگران و افزایش شهرت و تعاملات بین‌المللی کشور کمک می‌کند. ایجاد رویدادها و لیگ‌های جذاب، ترویج مسابقات و ورزشکاران موفق، و استفاده از وسائل ارتباطی جدید، می‌تواند تعداد تماشاگران را افزایش دهد و به ترویج فرهنگ ورزش در جامعه کمک کند. همچنین، این اقدامات به افزایش شهرت و تشویق به همکاری‌های بین‌المللی در حوزه ورزشی منجر خواهد شد.

میزان گرایش مردم به ورزش همگانی نیز در آینده صنعت ورزش ایران اهمیت بسیار زیادی دارد و این موضوع تأثیرات گسترده‌ای بر جوانان، جامعه، و حتی اقتصاد کشور خواهد داشت. این گرایش به چندین جنبه از جمله سلامت فیزیکی و روانی، ایجاد انگیزه برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی، ایجاد فرهنگ سالم در جامعه، و ترویج مفاهیم اجتماعی مثبت اثر می‌گذارد (مرادی و مرادی، 1401). گرایش مردم به ورزش همگانی سلامت فیزیکی و روانی جامعه را تقویت می‌کند. فعالیت‌های ورزشی منجر به افزایش سلامت قلبی و عروقی، کاهش ریسک بیماری‌های مزمن، و افزایش سطح انرژی و تندرستی می‌شود. این امر به بهبود کیفیت زندگی افراد و کاهش هزینه‌های سلامتی کلانتر کمک می‌کند. از سوی دیگر، گرایش به ورزش همگانی می‌تواند انگیزه برای فعالیت‌های ورزشی در جوانان را ایجاد کند. ایجاد فرهنگ و محیطی که ورزش به عنوان یک فعالیت لذت‌بخش و ضروری در زندگی روزمره قرار گیرد، جوانان را به شرکت در ورزش ترغیب می‌کند. این اقدام به توسعه استعدادهای ورزشی، کشف استعدادهای نهفته، و حتی درآمدزایی از طریق حمایت از ورزشکاران تازه‌کار کمک خواهد کرد. همچنین باید توجه داشت که، ورزش همگانی به ایجاد فرهنگی سالم و مثبت در جامعه کمک می‌کند. ارتقاء ارتباطات اجتماعی، تعزیز همبستگی و همکاری، و ترویج ارزش‌های اخلاقی از جمله مواردی هستند که از طریق ورزش همگانی ممکن است به وجود آیند. این فرهنگ و ارزش‌ها تأثیرات بسیاری در حل مسائل اجتماعی، کاهش تنش‌ها، و افزایش روحیه مثبت در جامعه ایجاد خواهد کرد. در نتیجه، گرایش مردم به ورزش همگانی در آینده ی صنعت ورزش ایران از اهمیت زیادی برخوردار است. این امر به سلامتی جامعه، افزایش توانمندی جوانان، تقویت فرهنگ سالم و مثبت، و حتی تحقق اهداف اقتصادی و اجتماعی کشور کمک می‌کند. ترویج و حمایت از ورزش همگانی در کشور سرآغازی برای آینده سالم و موفق صنعت ورزش ایران خواهد بود.

نتیجه‌گیری کلی

یافته‌های این پژوهش، به‌عنوان یک ابزار راهبردی، نقش مهمی در شناسایی فرصت‌ها و چالش‌های این صنعت در آینده ایفا می‌کند. نتایج می‌توانند سازمان‌های مرتبط با ورزش و دولت را در جهت توسعه زیرساخت‌ها، افزایش مشارکت زنان، ارتقای کیفیت نیروی انسانی، و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در برنامه‌های ورزشی هدایت کنند. نتایج نشان می‌دهند که عواملی چون: توانمندی نیروی انسانی، ارتباط موثر دانشگاه و صنعت، ساختار مدیریتی کارآمد، حمایت قانونی و اقتصادی، و جذب سرمایه داخلی و خارجی، پیشران‌های کلیدی توسعه آینده این صنعت هستند. این عوامل می‌توانند به افزایش کیفیت تربیت ورزشی، رشد اقتصادی، ارتقاء اخلاق ورزشی، و بهبود شرایط فرهنگی و اجتماعی منجر شوند. بنابراین، توجه به آینده‌پژوهی و برنامه‌ریزی راهبردی در این حوزه، علاوه بر تأثیرات اقتصادی و اجتماعی، به تقویت جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی ورزش کمک خواهد کرد.