Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor of Physical Education and Sport Science Department, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

2 Associate Professor School of Human Movement and Nutrition Sciences Faculty of Health and Behavioural Sciences

Abstract

The purpose of this study was to investigate the internal relationships between the dimensions of social responsibility of sports clubs in Iran with the DEMATEL method and its method was mixed and its design was of the harmonization type. In the first part of this research, the content analysis method was used and in the quantitative part, the descriptive-survey method was used. The statistical population of this study consisted of experts who were purposefully selected and based on theoretical saturation, the total number of participating experts was equal to 12 people. Data collection tools were interviews and questionnaires and qualitative section data were analyzed using coding and quantitative section data were analyzed using DEMATEL method. The findings showed that the dimensions of social responsibility of sports clubs include social, economic, transparency, cultural, moral, legal, benevolent, and environmental and knowledge responsibility. Also, moral responsibility had the most impact and interaction and knowledge responsibility had the least impact, and finally it was found that cultural, transparency, economic and social responsibilities have a variable causal role and moral, legal, environmental, benevolent and knowledge responsibilities. Have the role of a disabled variable. According to the findings, it is suggested to the responsible organizations to include the dimensions of responsibility identified in this research in the statutes of the relevant clubs and to define the responsibilities.

Keywords

بررسی روابط درونی ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی در ایران با روش دیمتل

طیبه سادات زرگر[1]،

 استیون رین[2]

  10.22034/ssys.2022.2174.2553

 تاریخ دریافت مقاله: 12/10/1400

                                                                                 تاریخ پذیرش مقاله: 25/02/1401

مقدمه

اگر قبول کنیم که پدیدۀ ورزش به عنوان یک رکن تأثیرگذار در جامعۀ مدرن امروزی مطرح است می­بایست کارکردهای آن را نیز مورد توجه قرار دهیم. ورزش دارای کارکردهای مختلفی است که مهم­ترین آن، کارکرد اجتماعی می­باشد (دولینگا، روبینسونوب و واشینگتون[3]، 2013، 270). از کارکردهای اجتماعی ورزش می­توان به ارتباط متقابل و آمیختگی تنگاتنگ آن با نهادهای اصلی و فرعی اقتصادی، سیاسی، خانوادگی، آموزشی و پرورشی و مذهبی اشاره کرد که این ارتباط در شرایط اجتماعی مطلوب و فرهنگ سالم موجب بروز کارکردهای مثبت و سودمند شده و در شرایط اجتماعی نامطلوب و فرهنگ غلط موجب بروز کارکردهای منفی و زیانبار می­گردد (کوکلی[4]، 2009، 98). مسئله­ای که امروزه در بعد اجتماعی ورزش مطرح شده است و توانسته است سازمان­های ورزشی و افراد را به خود مشغول کند، مسئولیت اجتماعی است (والکر و پارنت[5]، 2010، 202). مسئولیت اجتماعی یک تصمیم استراتژیک است که از طریق آن سازمان­هایی که متعهد به ایفای مسئولیت اجتماعی خود هستند می­توانند، با هدف تأثیرگذاری مثبت بر افراد خارج از سازمان، به حل مسائل زیست محیطی و اجتماعی و غیره کمک کنند (رمضان، امین و عباس، 2021، 1). اصول مسئولیت اجتماعی روی این واقعیت تأکید دارد که سازمان­های ورزشی باید متوجه تأثیر خود بر جامعه باشند و در برابر جامعه مسئولیت­پذیر باشند (محرم­زاده، نوری و فتحی، 1399، 49). بنابراین مشاهده می­شود امروزه اکثر قریب به اتفاق سازمان­های ورزشی به طور خاص باشگاه­ها و تیم­های ورزشی شکل­های مختلفی از مسئولیت­های اجتماعی را در اهداف خود قرار داده­اند و درگیر اجرای آن­ها شده­اند (بابیاک و کیهل[6]، 2018، 122).

مسئولیت­پذیری اجتماعی به طور کلی از چهار بعد مسئولیت اقتصادی، مسئولیت قانونی، مسئولیت اجتماعی و مسئولیت اخلاقی تشکیل شده است (رحیمیان و کاظم­پور، 1397، 155). در بعد اقتصادی مسئولیت اقتصادی این است که از طریق تولید یا کیفیت خوب و قیمت منصفانه برای مصرف­کننده سودآوری را به ارمغان آورد، در بعد قانونی از سازمان انتظار می­رود که مأموریت اقتصادی خود را در چهارچوب قانون پی­گیری کند و قوانینی را برای کنترل کسب و کارها تصویب نمایید، همچنین بعد اجتماعی مجموعه وظایف و تعهداتی را شامل می­شود که سازمان باید در جهت حفظ و کمک به جامعه با نگرش همه جانبه و رعایت حفظ وحدت و مصالح عمومی کشور انجام دهد. سرانجام بعد اخلاقی به­عنوان انتظارات جامعه از سازمان مبنی بر اینکه ارزش­ها و هنجارهای جامعه را مدنظر داشته باشد و به آن احترام بگذارد توصیف می­شود (عی­زاده، 1398، 118). علیرغم آن مسئولیت­پذیری اجتماعی در صنعت ورزش صرفاً در قالب ابعاد مورد نظر خلاصه نمی­شود چون مسئولیت­پذیری اجتماعی در صنعت ورزش با دیگر حوزه­ها متفاوت است و صنعت ورزش ویژگی­های دارد که آن را از دیگر سازمان­ها متمایز می­کند لذا لازم است به­موازات ابعاد مطرح شده ابعاد خاص مسئولیت­پذیری اجتماعی برای سازمان­های ورزشی شناسایی شود (والکر و پارنت، 2010، 203). در این راستا نتایج مطالعه علوی، غفوری و هنری (1399، 153) نشان داد ابعاد مسئولیت اجتماعی ورزشکاران مشهور شامل هشت مقوله اصلی به­نام­های مسئولیت سیاسی، اقتصادی، قانونی، اجتماعی، بشردوستی، زیست محیطی، رسانه ای- خبری و آموزشی- ورزشی است. پیش­تر افروزه، مظفری، آقایی و صفاری (1395، 69) مشخص کرده بودند که مقوله­ فرهنگی- اخلاقی، اقتصادی، فنی، قانونی، سیاسی و ساختاری جزء مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های حرفه­ای فوتبال هستند. همچنین خلیفه سلطانی، گودرزی، دهقان قهفرخی و علی­دوست قهفرخی (1400، 29) گزارش کردند که مدل مسئولیت اجتماعی سلبریتی­های ورزشی شامل مسئولیت اجتماعی، مسئولیت بشردوستی، مسئولیت اخلاقی، مسئولیت قانونی، مسئولیت زیست محیطی، مسئولیت فرهنگی، مسئولیت اقتصادی و مسئولیت سیاسی است. در پژوهشی دیگر سبحانی، محمدی و حاتمی (1396، 359) نشان دادند موضوعات قانونی، اقتصادی، اخلاقی و بشردوستانه جزء ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی مجموعه­ای ورزشی خصوصی هستند. براخاص، همتی­نژاد و ایزانلو (1399، 35) گزارش کردند که مسئولیت­پذیری اجتماعی سه بعد اقتصادی، حقوقی و سلامت و آموزش دارد. افزون بر این، نیازی­تبار (1397، 1) نشان داد مسئولیت­پذیری اخلاقی، فرهنگی، قانونی، اقتصادی- اجتماعی، شفافیت، خیرخواهانه، دانش و اجتماعی- محیطی جزء ابعاد مدل مسئولیت اجتماعی فوتبال هستند. پژوهش نامبرده همچنین نشان داد مسئولیت­پذیری اخلاقی دارای بیشترین تعداد رابطه تاثیرگذاری و تاثیرپذیری است و تاثیرگذاری مسئولیت­پذیری اخلاقی بر مسئولیت­پذیری قانونی و مسئولیت پذیری شفافیت بیش از سایر روابط است. همچنین آبین­پناس، بابیک و مارتینز- پاتینو[7] (2020، 1) با مطالعه مسئولیت­پذیری اجتماعی و فعالیت­های خیرخواهانه ورزشکاران حرفه­ای برای رفع نیازهای فوری اجتماعی در بحران کوید-19 نشان دادند ورزشکاران حمایت اجتماعی خود را از سه طریق آگاهی بخشی به­ مردم و حمایت از آن­ها، کمک­های مالی و دعوت از دیگران و به اشتراک گذاشتن اطلاعات انجام می­دهند. کارئرز- پونوسودا، اسکارتی، خیمنز- اومئدو وکارتل-تورمو[8] (2021، 1) نیز نشان دادند مسئولیت­پذیری اجتماعی در ورزش به طور خاص فدارسیون­های ورزشی تابع دو بعد مسئولیت­پذیری فردی و اجتماعی است. کیزیلوگونز و کواک[9] (2021، 70) نشان دادند مسئولیت­پذیری اقتصادی، اخلاقی، قانونی و بشردوستانه جزء مسئولیت­های اجتماعی سازمان­های ورزشی هستند، آنها همچنین گزارش کردند که فعالیت­های مسئولیت­پذیری اجتماعی در عرصه ورزش در مقایسه با سایر حوزه­ها موقعیت بهتری دارد علیرغم آن فعالیت مسئولیت­پذیری سازمان­های ورزشی صرفاً در حوزه­های مربوطه خلاصه نمی­شود.

با اقتباس از آنچه که بیان شد این گونه استنباط می­شد که مسئولیت­پذیری اجتماعی در ورزش جزء یکی از سیاست­های راهبردی است که سازمان­های ورزشی در عرصه­های مختلف نیاز است در برنامه­های راهبردی خود آن را بگنجانند. از طرفی امروزه برخلاف گذشته اکثر قریب به اتفاق سازمان­های ورزشی مسئولیت­پذیری اجتماعی را پذیرفته و در تلاش هستند با عمل بر روی حیطه­­های مختلف آن وجه اجتماعی خود را بهبود بخشند. اما مسئله این است که حیطه­ای مسئولیت­پذیری اجتماعی نزد سازمان­های ورزشی با دیگر سازمان­ها یکسان نیست هرچند که ممکن است شباهت­های نیز با هم داشته باشند، در نتیجه نمی­توان حیطه­های را که سایر سازمان­ها بر آن­ها تأکید می­کنند در ورزش مورد تأکید قرار داد. از طرفی بین مسئولیت­های گزارش شده در خود حوزه ورزش نیز اتفاق نظر وجود ندارد و این خود برنامه­ریزی و سیاست­گذاری در این حوزه را با چالش مواجه کرده است. مسئله دیگر اینکه مشخص نیست ابعاد شناسایی چگونه با هم ارتباط دارند و کدامیک از ابعاد در تبیین مسئولیت­پذیری اجتماعی سازمان­های ورزشی به طور خاص باشگاه­های ورزشی بیشترین سهم را دارند تا با شناخت آن بتوان منابع در اختیار را برای تقویت آن به طور بهینه اختصاص داد. در نتیجه این چالش­ها مشاهده می­شود سازمان­های ورزشی در رأس آن­ها باشگاه­های ورزشی مسئولیت اجتماعی خود را در قبال جامعه به درستی انجام نمی­دهند و اگر هم اقداماتی در این زمینه انجام می­دهند مستمر و بادوام نیست. این درحالی است که مسئولیت اجتماعی برای باشگاه­­های ورزشی در حال تبدیل شدن به یک حیطه استراتژیک است و مدیران این باشگاه­ها نه تنها باید نسبت به توسعه مسئولیت اجتماعی و اهمیت استراتژیک آن آگاهی و شناخت کافی داشته باشند بلکه لازم است با طرح­ اقدامات علمی و عملی زمینه بالندگی و نهادینه­سازی آن را فراهم کنند و به این مسئله توجه داشته باشند که حفظ و نگهداری شهرت سازمانی، متمایز بودن نسبت به سایر باشگاه­ها، افزایش وفاداری هواداران، ایجاد مزیت رقابتی، بهبود عملکرد مالی، ایجاد تصویری بهتر از باشگاه، بهبود روابط با جامعه صرفاً در سایه توجه به مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه امکان­پذیر است. بر این اساس، مطالعه حاضر درصدد است ضمن شناخت ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی در باشگاه­های ورزشی روابط درونی این ابعاد را برای شناسایی الگوی روابط علی میان ابعاد مورد مطالعه بررسی کند.

روش تحقیق

روش این پژوهش آمیخته و طرح آن از نوع همسوسازی بود. در بخش اول این تحقیق از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی از روش توصیفی- پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق را صاحب­نظران تشکیل می­دادند که به­صورت هدفمند انتخاب شدند و براساس اشباع نظری مجموع صاحب­نظران مشارکت کننده برابر با 12 نفر بود. در جدول (1) اطلاعات جمعیت­شناختی این افراد گزارش شده است.

جدول 1. ویژگی­های جمعیت­شناختی مشارکت­کنندگان در تحقیق

ردیف

حوزه فعالیت

تحصیلات

سن

1

مدیر باشگاه

فوق­لیسانس

45 سال

2

مدیر باشگاه

لیسانس

47 سال

3

عضو هیات رئیسه

دکتری

53 سال

4

مدیر باشگاه

دکتری

48 سال

5

معاون باشگاه

فوق­لیسانس

46 سال

6

عضو هیات رئیسه

دکتری

51 سال

7

عضو هیات رئیسه

فوق­لیسانس

39 سال

8

معاون باشگاه

فوق­لیسانس

41 سال

9

عضو هیات رئیسه

دکتری

43 سال

10

مدیر باشگاه

دکتری

54 سال

11

معاون باشگاه

دکتری

47 سال

12

معاون باشگاه

لیسانس

38 سال

در بخش کیفی جهت گردآوری داده­ها از مصاحبه عمیق استفاده شد. سؤالات این مصاحبه در دو بخش پرسش­های جمعیت شناختی و پرسش­های مرتبط با موضوع تحقیق تنظیم شده بود. در بخش کمی از ابزار اندازه­گیری پرسشنامه استفاده شد، اطلاعات این پرسشنامه و ساختار آن منطبق با یافته­های بخش کیفی بود. جهت بررسی کیفیت و اعتباربخشی به نتایج کیفی در تحقیق حاضر از معیارهای ارزشیابی لینکلن و گابا[10] (1985) شامل معیارهای اعتبار، انتقال، قابلیت اعتماد و تأییدپذیری استفاده شد. اعتبار: برای دستیابی به این معیار در فرایند جمع­آوری داده­ها و اطلاعات و انتخاب نمونۀ پژوهش برای مصاحبه و طراحی سؤالات مصاحبه از منابع و جنبه­های گوناگونی استفاده شد. انتقال­پذیری: به­منظور دستیابی به این معیار تمام مراحل پژوهش برای استفادۀ احتمالی محققان دیگر به صورت مکتوب مستندسازی شد و شرایط جمعیت­شناختی مصاحبه­شوندگان به صورت تفصیلی ارائه شد. قابلیت اعتماد: در پژوهش حاضر دستیابی به این معیار از طریق استفاده از دوکدگذار انجام گرفت. بدین منظور از یکی از متخصصان حوزۀ مدیریت در فرایند کدگذاری در پژوهش کمک گرفته شد. به صورت تصادفی دو مصاحبه انتخاب شد و پس از آموزش­های لازم کدگذاری توسط ایشان انجام گرفت. در هر یک از مصاحبه­ها کدهایی که از نظر دو نفر مشابه باشند، با عنوان توافق و کدهای غیرمشابه با عنوان عدم توافق مشخص شدند. و درصد توافق بین دو کدگذار با استفاده از فرمول زیر محاسبه شد و نتایج آن در قالب جدول (2) ارائه شد.

جدول 2. نتایج بررسی پایایی بین دو کدگذار

شماره مصاحبه

کل کدها

توافقات

عدم توافقات

درصد پایایی

6

9

4

1

888/0

9

14

6

2

857/0

مجموع

23

10

3

869/0

بنابر توافق موجود، میزان توافق درونی بالای 86 درصد بیانگر پایایی مناسب ابزار خواهد بود. تأییدپذیری: برای تحقق این مهم از ارزیابی متخصصان خارج از فرایند پژوهش استفاده شد. علاوه بر این، به­منظور تأیید اعتبار ابزار اندازه­گیری در بخش کمی، از روش روایی محتوایی استفاده شد. همچنین برای محاسبه ضریب قابلیت اعتماد ابزار اندازه­گیری از آلفای کرونباخ استفاده شد. سرانجام داده­های بخش کیفی با استفاده از کدگذاری و داده­های بخش کمی با استفاده روش دیمتل تحلیل شدند.  

یافته­های تحقیق

با استناد به نتایج کدبندی از طریق بازبینی مصاحبه­های انجام گرفته با صاحب­نظران و ترکیب مضامین فرعی براساس قرابت معنایی 9 مضمون اصلی در ارتباط با مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی به­نام­های مسئولیت­پذیری اجتماعی، اقتصادی، شفافیت، فرهنگی، اخلاقی، قانونی، خیرخواهانه، محیطی و دانشی شناسایی شدند.

جدول 3. مضامین فرعی و اصلی مسئولیت­پذیری اجتماعی نزد باشگاه­های ورزشی

نشانگر

مضامین فرعی

مضامین اصلی

P5, P1, P12

حفظ ارزش­های اجتماعی

مسئولیت­پذیری اجتماعی

P1, P2, P5, P6, P8, P9

مشارکت با نهادهای اجتماعی

P2, P3, P12

دغدغه های اجتماعی

P6, P11

ایفاگر نقشی مثبت در اجتماع

P5, P7, P8, P10, P11, P12

توجه به منافع کلان جامعه

P6, P11

اشتراک و همگرایی میان منافع سازمان و منافع جامعه

P6, P12

تعامل با جامعه

P5, P7

توجه به عرف  جامعه

P5

مسئول بودن در برابر جامعه

P1

حمایت از رشد

مسئولیت­پذیری اقتصادی

P1, P3, P4, P5, P6

رفاه و آسایش مردم در ورزش

P4, P6, P8, P9, P10

توجه به نیازهای اقتصادی جامعه

P4, P5, P7, P8, P11

بهره مند سازی گروه­های مردم از فرآیند کار

P8, P12

اشتغال­زایی

P8, P9, P11

حمایت مالی از تنگدستان

P8

ایجاد آکادمی برای فوتبال پایه

P8

مشارکت در طرح های شهری

P1, P5, P9, P8

عدم پنهان­کاری نتایج منفی یک عمل

مسئولیت­پذیری شفافیت

P2, P4, P5, P7, P10

محیط حقوقی و قانونی شفاف

P2, P3, P4, P8, P11

روشن بودن

P2, P3

شفافیت مالی باشگاه

P3, P4, P5, P8

گزارش به هوادار و جامعه

P3, P4, P5, P12

فرهنگ تیم محوری

مسئولیت­پذیری فرهنگی

P2, P5

فرهنگ جامعه محوری

P6, P7, P9

فرهنگ کمک به هم نوع

P6, P11, P4

بهبود ارزش ها

P7, P4, P5

نهادینه سازی فرهنگ مسئولیت­پذیری اجتماعی

P4, P2

مدنظر قرار دادن ارزش ها و هنجارهای جامعه

P4, P10

انجام کارهای درست

مسئولیت­پذیری اخلاقی

P4, P10

پایبندی به اصول اخلاقی

P4, P7, P8, P9, P10, P11

احترام به حقوق مردم

 P11

خدمت به بشریت

 P11

در دسترس قرار دادن الگوی خود

P4, P7, P12

نهادینه سازی معیارهای بهنجار اخلاقی- انسانی در ارکان باشگاه

P10

پایبندی به اصول اخلاقی

P4, P9, P12

پیروی از قانون

مسئولیت­پذیری قانونی

P8

رعایت حقوق اقلیت ها

P4, P8

عدم تبعیضات قومی و جنسی

P4, P5, P7, P8

صرف درآمد به امور خیره

مسئولیت­پذیری خیرخواهانه

P4, P6, P8, P10

کمک های داوطلبانه به دیگران

P11

خدمت به بشریت

P5, P6, P7, P9, P10, P11

شرکت در فعالیت­های انسان دوستانه

P5, P8

هم­نوع­دوستی

P3, P5, P7, P9, P10

توسعه و گسترش فناوری های سازگار محیط زیست

مسئولیت­پذیری محیطی

P9, P10

حفاظت از محیط زیست

P9, P11

حمایت از نگرش های پیشگیرانه در خصوص چالش های محیط زیست

P2, P8, P5, P10

آموزش و آگاهی

مسئولیت­پذیری دانشی

P9, P4, P7

برنامه های مستمر آموزشی

P6, P7, P9, P11

بیان اهمیت مرور و بازبینی مسئولیت پذیری اجتماعی

P3, P4, P8, P9, P11

آموزش در قالب­های گوناگون

در ادامه برای تعیین روابط علی الگوریتم اجرای تکنیک دیمتل در پنج مرحله پیاده‌سازی شد. در گام نخست برای شناسائی الگوی روابط میان n معیار ابتدا یک ماتریس n×n تشکیل شد. تاثیر عنصر مندرج در هر سطر بر عناصر مندرج در ستون در این ماتریس درج گردید و از یک طیف با امتیاز 0 تا 4 برای امتیازدهی استفاده شد. بطوریکه اگر هیچ تأثیری وجود نداشته باشد عدد صفر و اگر تاثیر بسیار زیاد باشد عدد 4 استفاده شد. همچنین برخلاف تکنیک‌های AHP و ANP در اینجا شرط معکوسی برقرار نیست. یعنی اگر تاثیر عنصر A بر B برابر 3 باشد تاثیر عنصر B بر A لزوماً ⅓ نخواهد بود و ممکن است هر عددی بین صفر تا 4 باشد. درایه‌های قطر اصلی یعنی تأثیر هر عنصر بر خودش نیز صفر در نظر گرفته شد.

جدول 4. طیف مورد استفاده در تکنیک دیمتل

بدون تأثیر

تأثیر خیلی کم

تأثیر کم

تأثیر زیاد

تأثیر خیلی زیاد

0

1

2

3

4

چون از دیدگاه 12 نفر استفاده شد، هریک از خبرگان ماتریس موجود را تکمیل کردند و سپس از میانگین ساده نظرات استفاده شد و ماتریس ارتباط مستقیم X تشکیل گردید.

در گام دوم برای نرمال­سازی ابتدا جمع تمامی سطرها و ستون‌های ماتریس ارتباط مستقیم محاسبه شد. بزرگترین عدد مجموع سطرها و ستون‌ها با k نمایش داده شد. برای نرمال­سازی تک‌تک درایه‌های ماتریس ارتباط مستقیم بر k تقسیم شد.

در گام سوم برای محاسبه ماتریس ارتباط کامل ابتدا یک ماتریس همانی n×n تشکیل داده شد. سپس این ماتریس همانی منهای ماتریس نرمال شد و ماتریس حاصل معکوس گردید. در نهایت ماتریس نرمال در ماتریس حاصل ضرب شد و در نتیجه ماتریس ارتباط کامل تعیین گردید.

در گام چهارم  برای محاسبه ماتریس روابط داخلی ارزش آستانه محاسبه شد. با این روش این امکان فراهم شد از روابط جزئی صرف‌نظر شده و شبکه روابط قابل اعتنا یا همان نقشه شبکه روابط (NRM) ترسیم گردد. لازم به ذکر است تنها روابطی که مقادیر آنها در ماتریس T از مقدار آستانه بزرگتر بود در NRM نمایش داده شد. برای محاسبه مقدار آستانه روابط میانگین مقادیر ماتریس T محاسبه شد. بعد از آنکه شدت آستانه تعیین شد، تمامی مقادیر ماتریس T که کوچکتر از آستانه بودند صفر شده یعنی آن رابطه علی در نظر گرفته نمی­شد.

سرانجام در آخرین گام نمودار علی چهار جنبه ارائه شد در این نمودار اطلاعات به شرح زیر قابل تفسیر بود:

میزان تاثیر گذاری متغیرها: جمع عناصر هر سطر (D) برای هر عامل نشانگر میزان تاثیرگذاری آن عامل بر سایر عامل‌های سیستم است.

میزان تاثیرپذیری متغیرها: جمع عناصر ستون (R) برای هر عامل نشانگر میزان تاثیرپذیری آن عامل از سایر عامل‌های سیستم است.

بنابراین بردار افقی (D + R) میزان تاثیر و تاثر عامل مورد نظر در سیستم است. به عبارت دیگر هرچه مقدار D + R عاملی بیشتر باشد، آن عامل تعامل بیشتری با سایر عوامل سیستم دارد.

بردار عمودی (D - R) قدرت تاثیرگذاری هر عامل را نشان می‌دهد. بطور کلی اگر D - R مثبت باشد، متغیر یک متغیر علی محسوب می‌شود و اگر منفی باشد، معلول محسوب می‌شود.

در نهایت یک دستگاه مختصات دکارتی ترسیم شد. در این دستگاه محور طولی مقادیر D + R و محور عرضی براساس D - R بود. موقعیت هر عامل با نقطه‌ای به مختصات (D + R, D - R) در دستگاه معین شد. به این ترتیب یک نمودار گرافیکی نیز بدست آمد.

در جدول (5)، جمع تمامی سطرها و ستون‌ها محاسبه گردید تا بزرگترین عدد مشخص گردد و تمامی درایه‌های ماتریس بر معکوس این عدد ضرب و ماتریس نرمال شود.

 

جدول 5. میانگین نظر خبرگان

معیارها

1

2

3

4

5

6

7

8

9

جمع ردیف­ها

1. اجتماعی

0

083/1

25/1

166/1

583/1

416/1

5/1

5/1

166/1

666/10

2. اقتصادی

5/0

0

166/0

75/0

333/1

833/1

583/1

916/0

416/1

916/9

3. شفافیت

166/1

25/0

0

416/1

416/1

083/2

666/1

75/1

333/1

083/11

4. فرهنگی

083/1

1

583/0

0

916/1

166/2

666/1

5/1

416/1

333/11

5. اخلاقی

416/1

666/0

5/1

666/0

0

583/1

2

916/1

833/1

583/11

6. قانونی

1

083/1

083/1

916/0

833/0

0

583/1

2

583/1

083/10

7. خیرخواهانه

666/0

833/0

083/1

75/0

25/1

916/0

0

25/1

416/1

166/8

8. محیطی

1

75/0

833/0

083/1

666/1

1

083/1

0

166/1

583/8

9. دانشی

333/0

666/0

5/0

416/0

083/1

083/1

083/1

833/0

0

6

معکوس بزرگترین عدد مجموع سطر و ستون با k نمایش داده می‌شود. براساس جدول بالا بزرگترین عدد 583/11 است و تمامی درایه‌های ماتریس بر معکوس این عدد ضرب می‌شود تا ماتریس نرمال شود.

→ N = 0.055*X

 

 

جدول 6. ماتریس نرمال شده

معیارها

1

2

3

4

5

6

7

8

9

1. اجتماعی

0

093/0

107/0

100/0

136/0

122/0

129/0

129/0

100/0

2. اقتصادی

432/0

0

064/0

115/0

158/0

136/0

079/0

122/0

122/0

3. شفافیت

100/0

021/0

0

122/0

122/0

179/0

143/0

151/0

115/0

4. فرهنگی

093/0

086/0

050/0

0

165/0

187/0

143/0

129/0

122/0

5. اخلاقی

122/0

075/0

129/0

057/0

0

136/0

172/0

165/0

158/0

6. قانونی

086/0

093/0

093/0

079/0

071/0

0

136/0

172/0

136/0

7. خیرخواهانه

057/0

071/0

093/0

064/0

107/0

079/0

0

107/0

122/0

8. محیطی

086/0

064/0

071/0

093/0

143/0

086/0

093/0

0

100/0

9. دانشی

028/0

057/0

043/0

036/0

093/0

093/0

093/0

071/0

0

در ادامه برای محاسبه ماتریس ارتباط کامل ابتدا ماتریس همانی  تشکیل شد:

سپس ماتریس حاصل از تفریق ماتریس همانی از ماتریس نرمال معکوس گردید و در نهایت ماتریس نرمال در ماتریس معکوس ضرب شد:

 

جدول 7. ماتریس شدت ممکن (معکوس)

معیارها

1

2

3

4

5

6

7

8

9

1. اجتماعی

376/1

424/0

497/0

477/0

684/0

677/0

692/0

719/0

664/0

2. اقتصادی

392/0

328/1

431/0

460/0

662/0

650/0

610/0

672/0

644/0

3. شفافیت

479/0

373/0

410/1

503/0

684/0

737/0

721/0

754/0

691/0

4. فرهنگی

478/0

436/0

468/0

400/1

730/0

752/0

730/0

748/0

709/0

5. اخلاقی

500/0

408/0

533/0

457/0

586/1

710/0

751/0

773/0

735/0

6. قانونی

421/0

396/0

449/0

428/0

587/0

519/1

647/0

702/0

645/0

7. خیرخواهانه

342/0

325/0

391/0

356/0

529/0

509/0

442/1

560/0

549/0

8. محیطی

388/0

338/0

395/0

400/0

581/0

546/0

560/0

496/1

562/0

9. دانشی

246/0

250/0

273/0

257/0

408/0

411/0

418/0

417/0

332/1

 

همچینین ماتریس ارتباط کامل (T) معیارهای اصلی مطابق با نتایج جدول (7) بود:

جدول 7. ماتریس روابط کل یا شدت روابط مستقیم و غیر مستقیم

معیارها

1

2

3

4

5

6

7

8

9

سطری (D)

1. اجتماعی

376/0

424/0

49/0

477/0

684/0

677/0

692/0

719/0

664/0

211/5

2. اقتصادی

392/0

328/0

431/0

460/0

662/0

650/0

610/0

675/0

644/0

854/4

3. شفافیت

479/0

373/0

410/0

503/0

684/0

737/0

721/0

754/0

691/0

354/5

4. فرهنگی

478/0

436/0

468/0

400/0

730/0

752/0

730/0

748/0

709/0

454/5

5. اخلاقی

500/0

408/0

533/0

457/0

586/0

710/0

751/0

773/0

735/0

457/5

6. قانونی

421/0

396/0

449/0

428/0

587/0

519/0

647/0

702/0

645/0

798/4

7. خیرخواهانه

342/0

325/0

391/0

356/0

529/0

509/0

442/0

560/0

549/0

007/4

8. محیطی

388/0

338/0

395/0

400/0

589/0

546/0

560/0

496/0

562/0

278/4

9. دانشی

246/0

250/0

273/0

257/0

408/0

411/0

418/0

417/0

332/0

015/6

ستونی (R)

627/3

282/3

851/3

740/3

462/5

516/5

575/5

843/5

535/5

 

علاوه بر تحلیل­های فوق برای تعیین نقشه روابط شبکه (NRM) ارزش آستانه محاسبه شد. با این روش می‌توان از روابط جزئی صرف‌نظر کرده و شبکه روابط قابل اعتنا را ترسیم کرد. لازم به ذکر است مقدار آستانه روابط یعنی میانگین مقادیر ماتریس T برابر 523/0 بدست آمد. تمامی مقادیر ماتریس T که کوچکتر از 523/0 باشد صفر شده یعنی آن رابطه علی در نظر گرفته نمی‌شود.

جدول 8. ماتریس شدت روابط غیر مستقیم

معیارها

1

2

3

4

5

6

7

8

9

1. اجتماعی

376/0

330/0

389/0

376/0

547/0

555/0

562/0

590/0

563/0

2. اقتصادی

349/0

314/0

366/0

345/0

504/0

514/0

538/0

550/0

522/0

3. شفافیت

378/0

351/0

410/0

381/0

562/0

557/0

577/0

603/0

576/0

4. فرهنگی

384/0

350/0

417/0

400/0

564/0

568/0

586/0

618/0

587/0

5. اخلاقی

378/0

350/0

403/0

400/0

586/0

573/0

579/0

608/0

577/0

6. قانونی

335/0

303/0

356/0

348/0

515/0

519/0

510/0

529/0

509/0

7. خیرخواهانه

285/0

253/0

297/0

291/0

421/0

430/0

442/0

452/0

427/0

8. محیطی

302/0

274/0

323/0

306/0

445/0

460/0

467/0

496/0

461/0

9. دانشی

217/0

193/0

230/0

221/0

315/0

317/0

325/0

345/0

332/0

در نهایت خروجی نهائی و نمودار علی معیارهای مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی به­صورت زیر قابل تفسیر است:

 

جدول 9. خروجی نهایی

معیار

D

R

D+R

D-R

اخلاقی

457/5

462/5

919/10

004/0-

فرهنگی

454/5

740/3

195/9

714/1

شفافیت

354/5

851/3

205/9

503/1

اجتماعی

211/5

627/3

839/8

584/1

اقتصادی

854/4

282/3

136/8

572/1

قانونی

798/4

516/5

314/10

717/0-

محیطی

278/4

843/5

122/10

565/1-

خیرخواهانه

007/4

575/5

583/9

568/1-

دانشی

016/3

535/5

551/8

518/2-

مطابق جدول 9، جمع عناصر هر سطر (D) نشانگر میزان تأثیرگذاری آن عامل بر سایر عامل‌های سیستم است. براین اساس مسئولیت­پذیری اخلاقی از بیشترین تأثیرگذاری برخوردار است. معیارهای مسئولیت­پذیری فرهنگی و شفافیت به­ترتیب در رتبه­های دوم و سوم و سایر معیارها در درجات بعدی تأثیرگذاری قرار داشتند و مسئولیت­پذیری دانشی نیز کمترین تأثیرگذاری را داشت.

جمع عناصر ستون (R) برای هر عامل نشانگر میزان تأثیرپذیری آن عامل از سایر عامل‌های سیستم است. براین اساس مسئولیت­پذیری محیطی از میزان تأثیرپذیری بسیار زیادی برخوردار بود و مسئولیت­پذیری اقتصادی نیز کمترین تأثیرپذیری را از سایر معیارها داشت.

بردار افقی (D+R) میزان تأثیر و تأثر عامل مورد نظر در سیستم است. هرچه مقدار D+R عاملی بیشتر باشد، آن عامل تعامل بیشتری با سایر عوامل سیستم دارد. براین اساس مسئولیت­پذیری اخلاقی بیشترین تعامل را با سایر معیارهای مورد مطالعه داشت، در مقابل مسئولیت­پذیری اقتصادی کمترین تعامل را با سایر متغیرها داشت.

بردار عمودی (D-R) قدرت تأثیرگذاری هر عامل را نشان می‌دهد. بطور کلی اگر D-R مثبت باشد، متغیر یک متغیر علی محسوب می‌شود و اگر منفی باشد، معلول محسوب می‌شود. در این مدل مسئولیت­های فرهنگی، شفافیت، اقتصادی و اجتماعی نقش متغیر علی و مسئولیت­های اخلاقی، قانونی، محیطی، خیرخواهانه و دانشی نقش متغیر معلول را داشتند.

بحث و نتیجه­گیری

هدف این پژوهش بررسی روابط درونی ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی در ایران با روش دیمتل بود. تجزیه و تحلیل داده­های کیفی نشان داد مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی در ایران از طریق ابعاد اجتماعی، اقتصادی، شفافیت، فرهنگی، اخلاقی، قانونی، خیرخواهانه، محیطی و دانشی تبیین می­شود. این یافته با نتایج مطالعات علوی و همکاران (1399، 153) مبنی بر اینکه ابعاد اقتصادی، قانونی، اجتماعی، بشردوستی و زیست محیطی را مطرح کرده بودند، افروزه و همکاران (1395، 69) به جهت اینکه به مقوله­ فرهنگی- اخلاقی، اقتصادی، قانونی اشاره کرده بودند، خلیفه سلطانی و همکاران (1400، 29) در راستای اینکه مسئولیت اجتماعی، بشردوستی، اخلاقی، قانونی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی را گزارش کرده بودند، سبحانی و همکاران (1396، 359) به جهت اینکه به موضوعات قانونی، اقتصادی و اخلاقی اشاره داشتند، نیازی­تبار (1397، 1) مبنی بر اینکه مسئولیت­پذیری اخلاقی، فرهنگی، قانونی، اقتصادی- اجتماعی، شفافیت، خیرخواهانه، دانش و اجتماعی- محیطی را معرفی کرده بودند، آبین­پناس و همکاران (2020، 1) به جهت اینکه به کمک­های مالی و دعوت از دیگران و به اشتراک گذاشتن اطلاعات اشاره کرده بودند و در نهایت کیزیلوگونز و کواک (2021، 70) که نشان دادند مسئولیت­پذیری اقتصادی، اخلاقی، قانونی و بشردوستانه جزء مسئولیت­های اجتماعی سازمان­های ورزشی است، همخوان است. همچنین تحقیق ناهمخوانی در این راستا یافت نگردید جزء اینکه بین شاخص­های معرفی شده در پژوهش­های گذشته و پژوهش حاضر نوع مسئولیت­ها تاحدودی متفاوت بود که به نظر می­رسد جامعه آماری متفاوت مزیت بر علت بوده باشد.

همچنین تجزیه و تحلیل داده­های کمی نشان داد که مسئولیت­پذیری اخلاقی در میان سایر مسئولیت­پذیری باشگاه­های ورزشی از اثرگذاری بالاتری برخوردار است. به این معنی که بیشتر اقدامات مسئولیت­پذیری باشگاه­های ورزشی مبتنی بر مسئولیت­پذیری اخلاقی است و این مسئولیت­پذیری نزد باشگاه­های ورزشی بیشترین اهمیت را دارد. این یافته با نتایج مطالعه نیازی­تبار (1397، 1) مبنی بر اینکه نشان داد مسئولیت­پذیری اخلاقی دارای بیشترین تعداد رابطه تاثیرگذاری و تاثیرپذیری است و تاثیرگذاری مسئولیت­پذیری اخلاقی بر مسئولیت­پذیری قانونی و مسئولیت­پذیری شفافیت بیش از سایر روابط است، همخوان است. مسئولیت اخلاقی آن فعالیت­ها و استانداردها و سیاست­ها و اعمالی است که از طرف جامعه پذیرفته یا ممنوع شده باشد، حتی اگر در قانون الزامی برای آن­ها نباشد. هدف مسئولیت اخلاقی این است که باشگاه­های ورزشی در برابر تمامی هنجارها و استانداردها و ارزش­ها و اصول و انتظارات، مسئول و پاسخگو باشند و به آنچه مصرف­کنندگان و کارکنان و مالکان و جامعه حمایت از حقوق اخلاقی ذینفعان تلقی می­کنند احترام گذارند. لازم به ذکر است مسئولیت­های اخلاقی صرفاً ارزش­های جاری می­باشند که در نتیجه، همراه با تغییر ارزش­های جامعه دستخوش تغییر می­گردند. این مهم را می­توان صراحتاً در ورزش مشاهده کرد چرا که سازمان­های ورزشی همواره در حال اعمال نفوذ به­منظور خلق محیطی در حال تغییر دائمی هستند تا موارد قابل قبول و غیرقابل قبول را تعیین نمایند. بنابراین مسئولیت­های اخلاقی باید در در وهله اول بالاتر از هر چیز دیگر توسط سازمان لیگ، مالکان و مدیران هر تیم مورد تبعیت و پیروی قرار گرفته و سپس این مسئولیت­ها متوجه سازمان­ها گردد. در صورتی که هر یک از اعضای باشگاه رفتاری غیراخلاقی داشته باشند، خواه این رفتار ناشی از سوء مدیریت سرمایه­ها باشد یا روش­های استخدامی نامناسب کل باشگاه به­عنوان یک سازمان غیراخلاقی نگریسته می­شود. اگرچه ممکن است توصیف مسئولیت­های اخلاقی کار دشواری باشد اما عدم تابعیت یک سازمان از اصول اخلاقی را به­راحتی می­توان مشاهده نمود و تشخیص داد. در دنیای امروز که سرشار از رسوایی­های سازمانی است، از سازمان­ها انتظار می­رود تا استانداردهای بالایی برای اخلاقیات در نظر بگیرند. در غیر این صورت اصول اخلاقی آنان زیر سؤال خواهد رفت.

علاوه بر این مشخص گردید که مسئولیت­پذیری محیطی از میزان تأثیرپذیری بسیار زیادی برخوردار است و مسئولیت­پذیری اقتصادی نیز کمترین تأثیرپذیری را نسبت به سایر مسئولیت­ها دارد. این یافته با نتایج مطالعه نیازی­تبار (1397، 1) به جهت اینکه نشان داد تاثیرگذاری مسئولیت­پذیری اخلاقی بر مسئولیت­پذیری قانونی و مسئولیت­پذیری شفافیت بیش از سایر روابط است ناهمخوان است چرا که پژوهش حاضر مسئولیت­پذیری محیطی بیشترین اثرپذیری را از سایر مسئولیت­ها دارد. دلیل این نتیجه این است که تمرکز بر موضوعات زیست­محیطی رشد سریعی در آغاز قرن بیست و یکم داشته است و سازمان­های ورزشی نیز این موضوع اجتماعی را مورد توجه قرار داده­اند. شایان ذکر است سازمان­های ورزشی مسئولیت­های محیطی خود را به دو طریق انجام می­دهند، ابتدا اثرات منفی فعالیت­های خود را بر محیط زیست کاهش می­دهند و دوم سازمان­های ورزشی برنامه­ها و طرح­های زیست­محیطی خود را ار داده و دیگران را نیز برای مراقبت از محیط زیست تشویق و ترغیب می­کنند.

سرانجام یافته­های کمی نشان داد مسئولیت­های فرهنگی، شفافیت، اقتصادی و اجتماعی نقش متغیر علی و مسئولیت­های اخلاقی، قانونی، محیطی، خیرخواهانه و دانشی نقش متغیر معلول را داشتند. به این معنی که مسئولیت­های اخلاقی، قانونی، محیطی، خیرخواهانه و دانشی به نوعی خروجی سیستم مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی هستند و این مسئولیت­ها اثرات خود را از مسئولیت­های فرهنگی، شفافیت، اقتصادی و اجتماعی دریافت می­کنند که تأییدی بر نقش علی آن­هاست.

با توجه به یافته­های تحقیق و در راستای اینکه باشگاه­های ورزشی بتوانند از ظرفیت بالقوه مسئولیت­پذیری اجتماعی خود درست و بهینه استفاده کنند به سازمان­های متولی پیشنهاد می­شود ابعاد مسئولیت­پذیری شناسایی شده در این پژوهش را در اساسنامه باشگاه­های مربوطه گنجانده و مسئولیت­ها را تعریف کنند. همچنین پیشنهاد می­شود که مدیران باشگاه­های ورزشی در برنامه­ریزی برای مسئولیت­پذیری اجتماعی خود اولویت مسئولیت­ها را در نظر گرفته و طبق آن برنامه­ریزی کنند. علاوه بر این، پیشنهاد می­شود بهبود و رعایت اخلاقیات به مثابه مهم­ترین مسئولیت اجتماعی باشگاه­های ورزشی از سوی مدیران باشگاه­های ورزشی مورد توجه قرار گیرد. سرانجام چون در این پژوهش صرفاً دیدگاه متولیان باشگاه­های ورزشی منعکس گردید و ماهیت مسئولیت­های فوق­الذکر به طور جزئی کاوش نشد به پژوهش­گران آتی پیشنهاد می­گردد در بررسی مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی دیدگاه سایر ذینفعان را بررسی کرده و در یک مطالعه تطبیقی تفاوت­ها و شباهت­های آنان را بررسی نمایند. سرانجام پیشنهاد می­شود هر بهود مسئولیت­پذیری اجتماعی باشگاه­های ورزشی به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرد و با تحلیل دقیق­تر و استراتژی مناسب به بررسی این ابعاد پرداخته و بهترین راهکارها را برای مقابله با مسائل پیش­روی اجرای این مسئولیت­ها ارائه دهند.

منابع
افروزه، محمد صادق.، مظفری، سید امیر احمد.، آقایی، نجف.، و صفاری، مرجان. (1395). شناسایی حیطه­ها و عوامل مؤثر بر مسئولیت اجتماعی باشگاه­های حرفه­ای فوتبال ایران. دوفصلنامه مدیریت و توسعه ورزش، سال پنجم، شماره 2، صص: 89-69.
براخاص، حسین.، همتی­نژاد، مهرعلی.، و ایزانلو، زهره. (1399). بررسی تاثیر بازاریابی سبز بر نیات رفتاری مصرف کنندگان برندهای ورزشی با نقش میانجی مسئولیت اجتماعی و ترجیح برند. مطالعات بازاریابی ورزشی، دوره 1، شماره 2، صص: 26-50.
خلیفه سلطانی، مرضیه.، گودرزی، محمود.، دهقان قهفرخی، امین.، و علی دوست قهفرخی، ابراهیم. (1400). ارائه مدل مسئولیت اجتماعی سلبریتی­های ورزشی، دوره 8، شماره 1، صص: 48-29.
رحیمیان، نظام­الدین.، و کاظم­پور، مرتضی. (1397). مسئولیت­پذیری اجتماعی شرکت­ها: مفاهیم، ابعاد، نظریه­ها و مروری بر مدل­های آن. پژوهش حسابداری، دوره 8، شماره 4، صص: 175-152.
سبحانی، یزدان.، محمدی، سردار.، و حاتمی، سعید. (1396). طراحی مدل تأثیر مسئولیت­پذیری اجتماعی مجموعه­های ورزشی خصوصی شهر کرمانشاه بر رفتار و نگرش مشتریان. مدیریت ورزشی، دوره 9، شماره 2، صص: 372-359.
علوی، سلمان.، غفوری، فرزاد.، و هنری، حبیب. (1399). شناسایی ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی ورزشکاران مشهور. مطالعات مدیریت ورزشی، دوره 12، شماره 59، صص: 176-153.
علی­زاده، سیما. (1398). تحلیل کانونی رابطه بین مؤلفه­های اخلاق حرفه­ای و ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی. اخلاق در علوم و فناوری، سال چهاردهم، شماره 1، صص: 123-117.
محرم­زاده، مهرداد.، نوریف محمدسیوان.، و فتحی، فرهاد. (1399). طراحی مدل مسئولیت پذیری اجتماعی برای رضایتمندی،وفاداری و تمایل به حضور مجدد در بین تماشاگران باشگاه فرهنگی-ورزشی پرسپولیس ایران. فصلنامه علوم ورزش، شماره 38، صص: 66-47.
نیازی­تبار، مریم. (1397). طراحی مدل مسئولیت اجتماعی فوتبال در ایران با رویکرد نگاشت شناختی. رساله دکتری، مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت­بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی شاهرود.
Abuín-Penas, J., Babiak, K., & Martínez-Patiño, M. J. (2020). Athlete’s philanthropy and social responsibility communication on social media during COVID-19. 1-20.
Babiak, K., & Kihl, L. A. (2018). A case study of stakeholder dialogue in professional sport: An example of CSR engagement. Business and society review123(1), 119-149.
Carreres-Ponsoda, F., Escartí, A., Jimenez-Olmedo, J. M., & Cortell-Tormo, J. M. (2021). Effects of a Teaching Personal and Social Responsibility Model Intervention in Competitive Youth Sport. Frontiers in Psychology12, 1-12.
Coakley, J. (2009). "Sport in society: Issues and Controversies". (10th ed). New York: Mcgraw-Hill. 98.
Dowling, M., Robinson, L., & Washington, M. (2013). "Taking advantage of the London 2012 Olympic Games: Corporate social responsibility through sport partnerships". European Sport Management Quarterly, 13(3), 269-292.
Glavas, A. (2016). Corporate social responsibility and organizational psychology: An integrative review. Frontiers in psychology7, 144.
Kizilgüneş, M., & Koçak, F. (2021). Investigation of Corporate Social Responsibility in Sports within The Scope of Corporate Sustainability. The Journal of Eurasia Sport Sciences and Medicine3(2), 70-83.
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. sage
Ramzan, M., Amin, M., & Abbas, M. (2021). How does corporate social responsibility affect financial performance, financial stability, and financial inclusion in the banking sector? Evidence from Pakistan. Research in International Business and Finance55, 1-9.
Walker, M., & Parent, M. M. (2010). Toward an integrated framework of corporate social responsibility, responsiveness, and citizenship in sport. Sport Management Review13(3), 198-213.